Motî:houpler
Èn årtike di Wikipedia.
houpler (codjowaedje) u houper (codjowaedje)
I. [v.s.c.]
1. houkî po s' fé ôre d' ene sakî k' est pierdou tot criant hou-houp!, hou-ou-oup!; li minme tot djåzant d' ene sakî k' est må prin. F. crier, hurler, appeler (au secours).
2. criyî, tot djåzant d' on tchafô. F. crier, hululer.
3. xhaxhler (rire foirt). Dji pormoennéve li gamén dins ene mwaye et l' Djislinne houpéve tot rwaitant pol finiesse. F. éclater de rire.
II. [v.c.] u houpler après [v.c.n.d.] houkî (ene sakî) tot criyant foirt. Dji l' a ddja houpé deus côps (A. Carlier & W. Bal). Eco on côp, l' andje do Signeur a houplé Abraham då cir (Djeneze, ratournêye pa L. Hendschel). Les tienes covrous d' bwès fijhît les cwanses di houpler après l' diè d' amour (A. Gauditiaubois). F. appeler, héler.
Etimolodjeye: viebe fwait sol mot-criya houp!.
| houplaedje u houpaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) po les viebe "houpler" & "houper". F. appel (au secours), cri (de détresse), hurlement, hululement, rire bruyant.
| houplåd u houpåd [o.n.]
1. spér ki houke les djins. F. revenant.
2. sôre di tchet-houwant. F. chouette.
Ôte parintêye:
- houprale
- Dipus d' racsegnes so les tchets-uwants
