Motî:pane
Èn årtike di Wikipedia.
pane 1 [f.n.] sôre di plate brike, avou des rinneures po s' agritchter n' ene l' ôte, ki sieve a covri les toets. T' as pierdou l' blanke måjhone Et s' tchapea d' rodjès panes (L. Warnant). F. tuile. >> pane di cresse: pane metowe al miercopete d' on toet. >> pane di veule; u: di vere: tiesse d' on pelé. Si ci-la si såreut rwaitî dins s' pane di veule, i n' sondjreut djamåy a prinde feme (F. Barry). | panter [v.c.] rascovri on toet avou des panes. Råyîz vosse toet di strin, s' el fijhoz panter (ramexhné pa J. Haust). Disfondowes: pan'ter. | pantaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe "panter". Li pantaedje di m' toet a stî må fwait. Disfondowes: pan'tadje, pan'tèdje, pan'tâdje. | panteu [o.n.] ovrî ki fwait des pantaedjes. rl a: covreu, schayteu. Disfondowes: pan'teu, pan'teur. | pantreye [o.n.] oujhene wice k' on fwait des panes. F. tuilerie. Disfondowes: pan'trîye, pan'trèye. | pantî 1 [o.n.] 1. ovrî k' overe dins ene pantreye. 2. panteu. Disfondowes: pan'tî.
Omonime:
- pane (f.n.; sôre di stofe)
Omofone coinrece:
- paene (f.n.; des calotes, tcheretes)
