Motî:schiele

Èn årtike di Wikipedia.

schiele [f.n.]

1. assîte avou on rboird. F. écuelle. Alm. "schwelle". >> vey clair e s' schiele: ni pus rén aveur a magnî, divni pôve. Si dj' porshuvreu, dji voereu clair e m' schiele; c' est po çoula k' vola m' dierinne tchanson (J.J. Dehin). >> sipiyî l' schiele (a ene båshele): lyi haper si florete. rl a: dispuçler. F. dépuceler.

2. sacwè ki sieve el coujhene, et k' i fåt rlaver après tchaeke eurêye. S' i n aveut la yeu, on djoû, des belès schieles, elle avént seur, dispoy, fwait plaijhi a ene sakî k' end aveut mezåjhe (N. Goffart). Loukîz a: téle. F. ustensile de ménage. >> les schieles: tos les canisteas k' on mannixh a ene eurêye. Boune anêye, Monsieu ! Boune anêye, nosse dame ! On ptit valet Po ctaeyî vos bwès ! Ene pitite båshele Po laver vos schieles ! (ramexhné pa A. Lovinfosse). On dit eto: les bidons, les taexhons, les bagaedjes, les toupins, les schieltreyes, li schielisse. F. la vaissele.

3. pailete (la k' on mete les çanses k' on dene a l' ofrande).

Disfondowes: s(i)kièle, (è)skièle, hièle, hèle, hyèle, chwèle, chèle, (i)scwèle, s(i)cwèle, s(è)cwèle, s(u)cwèle, (è)scwèle, s(i)cwale, s(u)kiale, s(i)kèle, s(u)cûle, s(ë)kële, s(ë)cûle, s(ë)kiële, s(è)kiële; miersipepieusmint el mape A.L.W. 4.70 ey el notûle A.L.W. 4.145.

Etimolodjeye: latén "scutella" (minme sinse).

| schielêye [f.n.] çou k' gn a dins ene schiele. Vos m' rimetroz ene schielêye di sope.

Disfondowes: s(i)kièlêye, (è)skièleye, hyèlêye, chwèléye, s(u)cûlêye, s(ë)cûlée.

| schieltreyes [f.n.t.pl.] schieles. F. vaisselle.

| schielisse [o.n.] schieles. On dit eto: taexhnisse. F. vaisselle.

Mots d' aplacaedje:

• antene-schiele