Pigmalion
Diwar Wikipedia, an holloueziadur digor
Mojenn Pigmalion ha Galatea (Patrom:Πυγμαλίων καὶ Γαλατεία / Pygmalíon kaì Galateía e gregach), a c'hoarvez e Kiprenez. Kontet eo gant Ovidius en e v-Metamorfozoù.
Taolenn |
[kemmañ] Mojenn
Pygmalion a oa ur c'hizeller o chom e Kiprenez. Hervez ar pseudo-Apollodore e oa roue an enez.
Ne felle ket dezhañ dimeziñ abalamour da zoareoù mezhus merc'hed ar vro. Koulskoude e troas sot-pitilh gant an delwenn olifant en devoa kizellet, hag a anvas Galatea. He gwiskañ hag he c'hinklañ a reas. Da geñver lidoù en enor an doueez Afrodit, heuget ma oa gant merc'hed an enez, ar Propetidezed, e c'houlennas kaout ur wreg heñvel ouzh e zelwenn. Hag an doueez da reiñ buhez d'e C'halatea.
Dimeziñ a rejont hag ur mab o doe, Pafos e anv hervez Ovidius, Metarme hervez pseudo-Apollodor).
[kemmañ] Ur Pigmalion arall
Ur Pigmalion all a zo bet, breur da z-Dido rouanez Cartago. Roue Tir e oa-eñ. Este Pigmalión codicia los tesoros del sacerdote de Hércules que tiene escondidos en el templo dedicado a ese semidiós en Tiro. Obliga a Dido a casarse con él y tras el matrimonio le dice a su hermana que averigüe el paradero del tesoro. Dido lo descubre y miente a su hermano diciéndole que el tesoro está bajo el altar del templo, cuando en realidad está escondido en el jardín. Pigmalión ordena matar a Siqueo inmediatamente y que se saque el tesoro del altar. Pero Dido, sabiendo muerto a su marido, desentierra el tesoro del jardín y huye. A partir de este momento, la historia de Pigmalión se desvanece.
[kemmañ] Ar vojenn en oberennoù arzel
Meur a oberenn zo bet awenet gant ar vojenn kontet gant Ovid. En o zouez:
- Pygmalion, korolladeg gant Jean-Philippe Rameau ;
- Pygmalion, pezh-c'hoari gant George Bernard Shaw ; diwar ar pezh-se eo bet savet ar fim My Fair Lady.
- Pygmalion et Galatée, taolenn gant Girodet e 1819 (Paris, Mirdi al Louvre) ;
- Le Statuaire et la Statue de Jupiter, fablenn gant Jean de La Fontaine.
Ouzhpenn-se e kaver tem an delwenn lakaet da vevañ e Frankenstein Mary Shelley, hag e Pinochio, romant Carlo Collodi.
[kemmañ] Skridoù orin
- Patrom:ApoBib (III, 14, 3) ;
- Patrom:NonDio (XXXIII) ;
- Patrom:OviMét (X, 243-297).
[kemmañ] Gwelout ivez
[kemmañ] Pennadoù kar
- Le pygmalionisme (ou « agalmatophilie ») désigne une attirance pour les statues.
[kemmañ] Lennadurezh
- Essaka Joshua. (2001). Pygmalion and Galatea: The History of a Narrative in English Literature. Ashgate.
- Kenneth Gross. (1992). The Dream of the Moving Statue. Cornell University Press. (A wide-ranging survey of 'living statues' in literature and the arts).
- Jack Burnham. Beyond Modern Sculpture (1982). Allan Lane. (A history of 'living statues' and the fascination with automata - see the introductory chapter: "Sculpture and Automata").
- Ernst Buschor. Vom Sinn der griechischen Standbilder (1942). (Clear discussion of attitudes to sculptural images in classical times).
- Gail Marshall. (1998). Actresses on the Victorian Stage: Feminine Performance and the Galatea Myth. Cambridge University Press.
- Alexandra K. Wettlaufer. (2001). Pen Vs. Paintbrush: Girodet, Balzac, and the Myth of Pygmalion in Post-Revolutionary France. Palgrave Macmillan.
- Danahay, Martin A. (1994) "Mirrors of Masculine Desire: Narcissus and Pygmalion in Victorian Representation". Victorian Poetry, No. 32, 1994: pages 35-53.
- Edward A. Shanken. (2005) “Hot 2 Bot: Pygmalion’s Lust, the Maharal’s Fear, and the Cyborg Future of Art,” Technoetic Arts 3:1: 43-55. http://artexetra.com/Hot2Bot.pdf
- (2005). Almost Human: Puppets, Dolls and Robots in Contemporary Art, Hunterdon Museum of Art, Clinton, NJ. (Catalogue for a group exhibition Mar 20 - Jun 12 2005)
