Robert Lucas
Sa Wikipedije, slobodne enciklopedije
Robert E. Lucas Jr., (bos.: Robert Lukas) 15. septembar 1937, Jakima, SAD, američki ekonomista, dobitnik Nobelove nagrade.
Diplomirao je historiju 1959. i doktorirao ekonomiju 1964. godine na Univerzitetu Čikago, pod uticajem Miltona Fridmana. Posle dužeg zaposlenja na Univerzitetu Karnegi-Melon, od 1975. godine radi kao profesor na Univerzitetu Čikago.
Lucas je predvodnik tzv. Nove klasične ekonomije, jedne škole mišljenja u makroekonomskoj teoriji oslonjene na fundamente neoklasične, čikaške tradicije u ekonomiji. Lucas je odigrao glavnu ulogu u razvoju ove škole razvijajući koncept racionalnih očekivanja. Osnovni nalaz je da će mnoge ekonomske politike usmjerene na povećanje ekonomske aktivnosti biti neefikasne, jer će ekonomski akteri promijeniti svoje ponašanje i neutralizirati uticaj preduzete mjere. Najvažniji izraz ove škole je teorija realnih privrednih ciklusa. Ova škola je tokom 1980-tih godina dokrajčila dominaciju kejnzijanske ortodoksije i podstakla njegovu evoluciju u novi kejnzijanizam.
Lucas je dao važne doprinose i teoriji investicija (sa konceptom marginalnih troškova prilagođavanja), teoriji endogenog rasta (sa konceptom ljudskog kapitala) i teoriji utvrđivanja cijena imovine (sa konceptom plaćanja unaprijed). Napoznatiji je po tzv. Lucasovoj kritici makroekonomskih modela (1976), kada je pokazao da se parametri modela mijenjaju u zavisnosti od mjera ekonomske politike i tako ih čine neupotrebljivim za analize efekata. Ovo je praktično uništilo cijelu disciplinu modeliranja nacionalnih privreda.
Nobelovu nagradu za ekonomiju dobio je 1995. godine "za razvoj i primjenu hipoteze o racionalnim očekivanjima i, stoga, za transformisanje makroekonomske analize i produbljivanje našeg razumijevanja ekonomske politike" (iz obrazloženja).
