Επαμεινώνδας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Επαμεινώνδας (418 π.Χ.- 362 π.Χ.) ήταν μεγάλη πολιτική και στρατιωτική προσωπικότητα του αρχαίου ελληνικού κόσμου που διέθετε οξεία πολιτική κρίση και στρατιωτική ιδιοφυΐα. Πέτυχε στις μέρες του να μεταβάλλει τη χωρίς πολεμική παράδοση πατρίδα του, τη Θήβα, σε ισχυρή στρατιωτική δύναμη και να επιβάλει τη θηβαϊκή κυριαρχία στην Ελλάδα. Ο στρατιωτικός νους του Επαμεινώνδα επινόησε μια καινούρια στρατιωτική τακτική, τη «λοξή φάλαγγα», η οποία χάρη στον τρόπο ανάπτυξής της πέτυχε πολλά νικηφόρα αποτελέσματα. Αυτό συνέβη για πρώτη φορά στη μάχη των Λεύκτρων, το 371 π.Χ., όπου οι Θηβαίοι νίκησαν διπλάσιους στον αριθμό Σπαρτιάτες. Η μάχη της Μαντίνειας (362 π.Χ.) κατά των Σπαρτιατών σημάδεψε το τέλος της ολιγόχρονης ηγεμονίας της Θήβας (371 - 362 π.Χ.). Οι στρατηγικοί ελιγμοί του Επαμεινώνδα και πάλι απέδωσαν καρπούς, αλλά ο ίδιος σκοτώθηκε.