Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Κωνσταντίνος Ι. Λογοθετόπουλος (Ναύπλιο, 1878 – Αθήνα, 8 Ιουλίου 1961) ήταν διακεκριμένος έλληνας καθηγητής της Ιατρικής, αλλά και δωσίλογος πρωθυπουργός της διορισμένης από τους Γερμανούς κατοχικής κυβέρνησης από τις 2 Δεκεμβρίου του 1942 έως τις 7 Απριλίου του 1943. Για την συνεργασία του με τους Γερμανούς καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση, αλλά του απονεμήθηκε χάρη και πέθανε τελικά εκτός φυλακής.

Ο Λογοθετόπουλος σπούδασε Ιατρική στο Μόναχο. Με την αποφοίτησή του το 1903, παρέμεινε στην Μαιευτική και Γυναικολογική Κλινική του Μονάχου, για να εργαστεί πρώτα ως βοηθός του καθηγητή Amann, κατόπιν ως επιμελητής και τέλος ως υφηγητής. Το 1910 επέστρεψε στην Αθήνα και ίδρυσε ιδιωτική χειρουργική γυναικολογική και μαιευτική κλινική δυναμικότητας 40 κλινών.

Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό, αρχικά ως έφεδρος χειρουργός ιατρός στο Γ΄ Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης και κατόπιν στο χειρουργείο της Σκάλας Σταυρού. Το 1913, με το τέλος του πολέμου, επέστρεψε στην Αθήνα, όπου παραχώρησε την ιδιωτική κλινική για τη δωρεάν περίθαλψη 50 αξιωματικών τραυματιών. Απολύθηκε από τον Στρατό το 1916. Το 1922 επιστρατεύθηκε ξανά για να υπηρετήσει στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών. Για την προσφορά του, τιμήθηκε με πολεμικά μετάλλια και με το παράσημο του Αργυρού Σταυρού του Σωτήρα.

Το 1922 ανέλαβε την Έδρα της Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από την θέση αυτή ανέπτυξε αξιόλογη επιστημονική δραστηριότητα και συνέβαλε στην ίδρυση νέων νοσοκομειακών ιδρυμάτων, μεταξύ των οποίων και το πρώτο Αντικαρκινικό Ινστιτούτο το 1924 στο Αρεταίειο με δωρεά του Ζαχάρωφ.

Διετέλεσε κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής (1928–1929), και αργότερα πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών (1932–1933). Κατά την περίοδο της πρυτανείας του, εγκαινιάστηκαν τα Εργαστήρια της Ιατρικής Σχολής στο Γουδί. Την ίδια εποχή εγκαινιάστηκαν πανεπιστημιακές κλινικές στα νοσοκομεία Λαϊκό και Ιπποκράτειο, και θεμελιώθηκε το Δημόσιο Μαιευτήριο Αθηνών, το μετέπειτα «Αλεξάνδρα».

Συνέγραψε πολλές επιστημονικές εργασίες καθώς και ένα ιατρικό εγχειρίδιο Γυναικολογίας στα γερμανικά. Ανέδειξε πολλούς νέους γιατρούς, μεταξύ των οποίων και ο μετέπειτα βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης.

Λέγεται επίσης ότι ήταν πλούσιος ιδιοκτήτης πολλών ακινήτων στην περιοχή της Αθήνας. Πάντως ήταν από τα υψηλά μέλη της αθηναϊκής κοινωνίας: μέλος μασονικής στοάς, ιδρυτικό στέλεχος του Ναυτικού Ομίλου Αθηνών, από τους ιδρυτές της Κοινότητας Καλαμακίου, κ.λπ. Ήταν νυμφευμένος με Γερμανίδα και, λίγο πριν την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έγινε πρόεδρος του Ελληνογερμανικού Συνδέσμου.

Στις 27 Απριλίου του 1941, με την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα, ο γερμανόφιλος Λογοθετόπουλος ήταν από τους πρώτους που έτρεξαν να συγχαρούν τον πρέσβη της Γερμανίας για την «επιτυχία» της χώρας του. Λίγες ημέρες αργότερα διορίσθηκε αντιπρόεδρος και υπουργός Προνοίας και Παιδείας στην πρώτη κυβέρνηση δοσιλόγων του Γεωργίου Τσολάκογλου. Το 1942, ενώ η Ελλάδα υπέφερε τα πάνδεινα, ίδρυσε την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στα τέλη του 1942 διορίσθηκε πρωθυπουργός της ναζιστικής «Ελληνικής Πολιτείας», θέση που διατήρησε για μερικούς μόνον μήνες μέχρι να τον αντικαταστήσει ο Ιωάννης Ράλλης.

Με την αποχώρηση των κατακτητών το φθινόπωρο του 1944, ο Λογοθετόπουλος διέφυγε στην Γερμανία και εκεί τελικά παραδόθηκε στον Αμερικανικό Στρατό. Το 1946 μεταφέρθηκε με αμερικανικό μεταγωγικό αεροπλάνο στην Θεσσαλονίκη και παραδόθηκε στις ελληνικές Αρχές. Το 1945 δικάστηκε από το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για συνεργασία με τους Γερμανούς. Το 1951, του δόθηκε χάρη και έτσι πέθανε εκτός φυλακής, στιγματισμένος και περιφρονημένος, δέκα χρόνια αργότερα.

Σήμερα θεωρείται ως μία από τις εξέχουσες μορφές της Ιατρικής στον ελλαδικό χώρο. Ωστόσο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι ήταν ναζιστής, έχοντας γράψει και σχετικά άρθρα σε κατοχικά ναζιστικά έντυπα. Κατηγορείται επίσης ότι έκλεισε τα μάτια απέναντι στα σχέδια των Γερμανών για εξολόθρευση των ελλήνων εβραίων, παρά τις εκκλήσεις του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού και άλλων δημοσίων προσώπων της εποχής εκείνης.

[Επεξεργασία] Εξωτερικές συνδέσεις

• Τα γεγονότα 1943 — Ο Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος και η επιστράτευση του 1943· από την εφημερίδα Τα Νέα, 1 Δεκεμβρίου 1999.
• Δημόσιο Μαιευτήριο Θεσσαλονίκης 1925–1975: Μαιευτικές και γυναικολογικές κλινικές ΑΠΘ 1943–1993 — άρθρο του Σεργίου Ι. Μανταλενάκη, με αρκετά βιογραφικά στοιχεία για τον Λογοθετόπουλο.
• Νέα Ευρώπη, κατοχικό φιλοναζιστικό περιοδικό — Στο πρώτο φύλλο, ο Λογοθετόπουλος οραματίζεται το «κοινό των Ευρωπαίων» σε άρθρο του με τίτλο: «Το Ελληνικόν Πνεύμα διά την συνεργασίαν των λαών»· από την εφημερίδα Το Βήμα, 15 Φεβρουαρίου 2004.

[Επεξεργασία] Σημείωση

Όπως και οι άλλοι δύο κατοχικοί πρωθυπουργοί, έτσι και ο Λογοθετόπουλος παρουσίασε την απολογία του σε βιβλίο με τίτλο: Ιδού η αλήθεια (Αθήναι 1948, 207 σελ.).

Πρωθυπουργοί κατοχικών κυβερνήσεων
Γεώργιος Τσολάκογλου | Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος | Ιωάννης Ράλλης