Μανδραγόρας
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αγγειόσπερμο, δικότυλο φυτό ο Μανδραγόρας ανήκει στην οικογένεια σολανίδες. Ποώδες, ιθαγενές με 4 είδη απαντά στις Μεσογειακές χώρες.
Η ρίζα είναι σαρκώδης, μακριά μοιάζοντας με ανθρώπινο σώμα με 2 πόδια και ίσως αυτό συνετέλεσε στην δημιουργία διαφόρων παραδόσεων και μύθων σχετικά με το φυτό αυτό.
Έτσι ένας μύθος αναφέρει ότι ο μανδραγόρας προέρχεται από το σπέρμα σατανικών ανθρώπων και το ξερίζωμα του μπορεί να επιφέρει τον θάνατο. Για να τον ξεριζώσουν χρησιμοποιούσαν κάποιο ζώο δένοντας στο πόδι του ένα σχοινί και την άλλη άκρη στη βάση του φυτού. Αφού κατάφερναν να το ξεριζώσουν πίστευαν ότι έκλαιγε σαν μωρό.
Ακόμη θεωρούσαν ότι αν πιεις το αφέψημα της ρίζας του θα κάνεις αρσενικά παιδιά, εξ ου και η ονομασία του σερνικοβότανο.
Ο μανδραγόρας είναι τοξικό φυτό περιέχει ατροπίνη, σκοπολαμίνη και υοσκυαμίνη που αποτελούν πολύτιμες φαρμακευτικές ουσίες και χρησιμοποιούνται σαν αντισπασμωδικά και καταπραϋντικά.
Στην αρχαιότητα την ρίζα την χρησιμοποιούσαν και σαν υπνωτικό.
Τα φύλλα του είναι πολύ μεγάλα, ωοειδή, με κυματιστά χείλη.
Τα άνθη του πολυάριθμα σε πολλούς χρωματισμούς.
Ο καρπός του είναι σαρκώδης σε σχήμα μήλου με γεύση υπόγλυκη και θεωρείται επικίνδυνος αν φαγωθεί.
Σε κάποιες περιοχές καλλιεργείται για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες.
Στην Ελλάδα βρίσκεται σε περιοχές της Θεσσαλίας της Πελοποννήσου στη Στερεά και στα νησιά του Αιγαίου και είναι γνωστός και με τις ονομασίες σερνικοβότανο, καλάνθρωπος, μανδραγούδα, μεγαλοβοτάνι, αβγουδάτσα και άλλες.
