Μοναχός
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μοναχός λέγεται το πρόσωπο το οποίο ακολουθεί τον ασκητισμό, αναχωρεί δηλαδή από τον κόσμο, διαμένει μόνος του ή σε κοινόβιο (μοναστήρι), και διαμέσου συνεχούς προσευχής επιδιώκει την προσέγγιση του πνεύματός του με το Θεό. Η πρακτική αυτή είναι πολύ διαδεδομένη στο Χριστιανισμό, αλλά απαντά και σε άλλες Θρησκείες.
Ετυμολογικά η λέξη σημαίνει αυτόν που είναι μόνος του, ξεχωριστά από τους άλλους. Χρησιμοποιούνται και άλλοι συναφείς όροι, όπως ασκητής, ερημίτης, αναχωρητής, καλόγερος.
Ο μοναχός αλλάζει όνομα, ενδύεται ράσο, παραιτείται από την περιουσία του και αφιερώνεται ολοκληρωτικά στο Θεό.
