Ολύμπιος (έξαρχος)
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Ολύμπιος ήταν ένα από τους Εξάρχους της Ραβέννας. Υπήρξε επικεφαλής του αυτοκρατορικού κοιτώνα (αυτοκρατορικός αρχιθαλαμηπόλος). Το 649 ο αυτοκράτορας Κώνστας Β' τον διέταξε να συλλάβει τον Πάπα Μαρτίνο Α'. την περίοδο εκείνη ήταν ήδη έξαρχος, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για την ακριβή ημερομηνία διορισμού του ως Εξάρχου Ραβέννας. Σύμφωνα με τις πηγές ο Πάπας Μαρτίνος κατηγορείτο γιατί δεν είχε ζητήσει την έγκριση του αυτοκράτορα μετά την εκλογή του. Τα πραγματικά βέβαια αίτια ήταν η στάση του Μαρτίνου έναντι του Μονοθελητισμού, που ερχόταν σε αντίθεση με την αυτοκρατορική πολιτική. Όταν ο Ολύμπιος μπήκε στη Ρώμη βρισκόταν σε εξέλιξη σύνοδος με τη συμμετοχή και του Μαξίμου του Ομολογητή για την καταδίκη του Μονοθελητισμού. Τελικά μετά την είσοδό του στη Ρώμη και τη συνάντηση του με τον Πάπα αποφάσισε να συνταχθεί μαζί του και να αυτοανακηρυχθεί αυτοκράτορας. Αργότερα κατευθύνθηκε στη Σικελία, στην οποία, αφού την κατέλαβε, εγκατέστησε την έδρα του. Λίγο μετά, το 652 πέθανε από κάποια μεταδοτική ασθένεια που είχε προσβάλει και το στράτευμά του. Μετά το θάνατό του το Εξαρχάτο Ραβέννας επανήλθε ομαλά στον έλεγχο του νέου αυτοκρατορικού Εξάρχου και την προσαγωγή του Πάπα και του Μαξίμου σε δίκη για προδοσία στην Κωνσταντινούπολη.
