Esperanto-movado (Tunizio)
El Vikipedio
[redaktu] Frua historio
 |
 |
|
 |
|
||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ankoraŭ en 1893 estis en Tunizio abonantoj de La Esperantisto. En 1900-01 tie estis Esperantistoj V. Macguel, Combet, Darmandaritz (en Tunis) kaj Colson (en Ain-el-Asker). En 1904 la movado estis pli vigla ol iam, dank' al la agado de kapitano A. Capé-Montrosier en Alĝerio. Tiam oni fondis sub lia influo Esperanto-sekcion en la Instituto de Carthage, kies prezidanto estis Poulain. En aprilo li faris raporton en Tunis ĉe la Geografia Kongreso, kiu aliĝis al la „Delegacio.“ Poulain uzis poste (tiam ankoraŭ novan manieron de la propagando) gluadon de propagandaj afiŝoj de la Nordafrika EG sur kolonoj de la tramvojoj. En 1907 oni legis pri fondo de Esperanto-Societo en Mehdia kaj Sousse. Laŭ la Dietterle-statistiko en 1928 Esperantistoj estis nur en 4 urboj. En 1933 ne ekzistis UEA-delegito en la lando. | ||||||||||||||
[redaktu] 21-a jarcento
En 2005 estis delegitoj de UEA en Sousse-Erriadh kaj Zaouit-el-Arabe. Ne estis gastigantoj de Pasporta Servo. Landa asocio de UEA ne ekzistas.
