Pantanalo
El Vikipedio
Pantanalo, portugallingve Pantanal (laŭlitere "marĉaro"), estas grava ekosistemo de Sudameriko. Ĝi havas ĉirkaŭ 230 mil km². Ĝi okupas centro de Brazilo (parto de Mato Grosso kaj Mato Grosso do Sul) kaj nordo de Paragvajo kaj okcidento de Bolivio (kie oni nomas ĝin Chaco [ĉako] hispanlingve). Unesko konsideras ĝin monda natura patrimono kaj biosfera rezervejo.
[redaktu] Ĝeneralaj aspektoj
Pantanalo estas ebenaĵo kun ĉ. 230 mil km², 150 mil km² en Brazilo. Malgraŭ la nomo signifi "maĉaro", estas malmutaj maĉoj en la regiono. En brazila pantanalo estas dek subregionoj:
- Cárceres, nordokcidente;
- Poconé, norde;
- Barão de Melgaço, nordoriente;
- Paraguai, oriente;
- Paiaguás (aŭ Taquari), centre;
- Nhecolândia, ankaŭ centre;
- Abobral, centre-sude;
- Aquidauana, okcidente;
- Miranda, sudoriente;
- Nabileque, sude.
Komence, la regiono de Pantanalo estis interna maro kiu sekiĝis milionoj de jaroj antaŭ hodiaŭ. Restis ebenaĵo plena de montetoj kaj malfundaj depresioj. Tra ĝi kuras multaj riveroj de bacenoj de rivero Paragvajo, la ĉefaj riveroj de regiono estis:
- rivero Cuiabá;
- rivero Piquiri;
- rivero São Lourenço;
- rivero Taquari;
- rivero Aquidauana;,
- rivero Miranda
- rivero Apa.
Estas du sezonoj: pluva kaj seka. Dum la seka sezono (majo-oktobro) aperas kampoj, kaj la riveroj revenas al siaj kursoj. Dum pluva sezono (novembro-aprilo), la riveroj eliras siajn enfluejojn kaj Pantanalo fariĝas interna lagego kaj la montetoj iĝis insuloj.
La flaŭro kaj faŭno de la regiono estas riĉega.
