Unukornulo (konstelacio)
El Vikipedio
| Unukornulo | |
|---|---|
 |
|
| Latina nomo | Monoceros (genitiva Monocerotis) |
| Mallongigo | Mon |
| Imagata bildo | |
| Observaj datumoj (Epoko 1875.0) |
|
| Rektascensio | 5h 50m 0s ... 8h 5m 0s |
| Deklinacio | -11° 0' 0" ... 12° 0' 0" |
| Areo | 482 kvadrataj gradoj |
| Rango laŭ la areo | 35 |
| Najbaraj konstelacioj | Granda Hundo, Malgranda Hundo, Ĝemeloj, Hidro, Leporo, Oriono, Pobo |
| Enhavo | |
| Kvanto de steloj de videbla magnitudo < 3 | 0 |
| Videbla magnitudo de la plej hela stelo | 3,93 |
| Videbleco | |
| Latitudoj de almenaŭ parta videbleco | -90° ... 90° |
| Latitudoj de plena videbleco | -78° ... 79° |
| Tempo de jaro de la plej bona videbleco | Februaro |
| Historio | |
| Unua priskribo | Jakob Bartsch |
| Jaro de unua priskribo | 1624 |
| Verko, en kiu ĝi estis priskribita | Usus Astronomicus Planisphaerii Stellati |
| Postaj ŝanĝoj | |
Unukornulo estas konstelacio de tera ĉielo.
Ĝi situas okcidente de la bone videbla Oriono kaj norde de la plej hela stelo de la ĉielo, Siriuso en konstelacio Granda Hundo. Kompare al tiuj konstelacioj ĝi ne estas okulfrapa. Unukornulon trapasas la lakta vojo; tial ĝi enhavas plurajn nebulozojn, interalie la malfermitan stelamason M 50.
