تنوین
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
تنوین، از نشانه‌های ثانویه الفبای فارسی برگرفته از الفبای عربی‌است.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
سه نوع تنوین در زبان عربی وجود دارد که داخل زبان فارسی شده است.
- تنوین نصب، اً، ـاً، ءً، مانند: ظاهراً، واقعاً، بناءً
- تنوین رفع، ــٌـ، مانند: مضافٌ‌الیه
- تنوین جرّ، ــٍـ، مانند: بعبارةٍ‌اُخری
از این میان تنوین نصب شیوع بسیار بیشتری دارد.
[ویرایش] منابع
- دستور خطّ فارسی مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی. چاپ پنجم، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ۱۳۸۵، ۳-۱۳-۷۵۳۱-۹۶۴ ISBN. ، وب‌گاه
رده‌های صفحه: الفبا | خط
