حقوق عینی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
حق عینی سلطه ای ست که شخص نسبت به یک شئ معین مادی دارد و می تواند آن را مستقیم و بدون واسطه اجرا کند.
[ویرایش] ارکان حق عینی
1*- شخصی که صاحب حق است، این شخص بایستی اهلیت بهره مندی از چنین حقی را داشته باشد. مثلا در فقه انسان مرتد اهلیت بهره مندی از هیچ نوع حق مالی را ندارد.
- 2- چیزی که موضوع حق قرار می گیرد و بایستی قابلیت آن را داشته باشد. مثلا مالکیت انسان امروزه در قوانین تمام کشورها غیر ممکن است و یا مالکیت زمین به موجب اصول مارکسیسم امکان پذیر نیست.
[ویرایش] انواع حقوق عینی
کاملترین حق عینی مالکیت است که به مالک اختیار تقریبا هر گونه تصرفی را در ملک خود می دهد. حق انتفاع ( که صاحب آن اجازه استفاده از منافع مال دیگری را دارد.) و حق ارتفاق که به شخص اجازه عبور از ملک دیگری را می دهد اصلی ترین شاخه های حق عینی شناخته می شوند.
