روح‌الله خالقی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
روح‌الله خالقی (۱۲۸۵ - ۲۱ آبان ۱۳۴۴) از استادان موسیقی ایرانی، آهنگساز سرود «ای ایران»، و نوازندهٔ ویولن بود. خالقی از شاگردان اصلی علینقی وزیری بود و تلاش او برای احیای موسیقی ایرانی در دورانی که توجه رسمی به این موسیقی کاهش یافته بود، تأثیرگذار و مهم شمرده می‌شود. او کتابی به نام سرگذشت موسیقی ایران دربارهٔ سرگذشت موسیقی، موسیقی‌دانان و نوازندگان ایرانی هم‌عصر خود و کتابی به نام نظری به موسیقی شامل نظریه‌ای برای موسیقی ایرانی و غربی نوشته است.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] زندگی
[ویرایش] کودکی و نوجوانی
خالقی در کرمان به دنیا آمد. پدرش میرزا عبدالله خان، منشی والی کرمان بود که تار هم می‌زد [۱]. در چندماهگی به همراه خانواده به تهران مهاجرت کرد. تحصیلات ابتدایی‌اش در تهران و شیراز و اصفهان گذراند. در تهران به مدرسهٔ امریکایی‌ها رفت [۱] و در آنجا همراه سایر شاگردان سرود هم می‌خواند.[۲]
علاقه و توجه به موسیقی در خانوادهٔ خالقی امری معمول بود؛ پدر و مادر هر دو تار می‌نواختند و پدر مدتی شاگرد استادان مطرح این ساز بوده است. همچنین خانوادهٔ او با میرزا غلامرضا شیرازی، نوازندهٔ تار، رفت و آمد و آشنایی داشته است و فرزندان، وی را «عمو» می‌خوانده‌اند.[۳]
با انتقال پدرش به شیراز در سال ۱۲۹۵، در شهریور ۱۲۹۷ به همراه خانواده به این شهر رفت. در آنجا از آموزش‌های میرزا نصیر فرصت در زمینهٔ عروض و نقاشی استفاده نمود. همچنین آموختن موسیقی را نزد شوهر عمه‌اش میرزا رحیم شروع کرد و از او بیش از یک سال ویولن می‌آموخت[۱].
[ویرایش] جوانی و آغاز تحصیلات موسیقی
در سال ۱۳۰۲ به مدرسهٔ عالی موسیقی رفت و در آنجا تحت نظر علینقی وزیری و ابوالحسن صبا آموختن موسیقی و نواختن ویولن را آغاز کرد.
در سال ۱۳۰۳ با وجود مخالفت پدرش، تصمیم گرفت صرفاً به مدرسهٔ موسیقی برود. پدرش با وجود علاقه‌ای که به موسیقی داشت، با موسیقی یاد گرفتن وی مخالف بود و در نتیجه او مدتی پنهانی به مدرسهٔ موسیقی می‌رفت. گویا در این مورد، وزیری و یحیی دولت‌آبادی نزد پدرش وساطت کرده‌اند که بی‌تأثیر بوده است. وی بالاخره با گرفتن حکم تدریس موسیقی به پدرش ثابت می‌کند که «پیِ مطرب شدن نبوده است»[۲]. در تابستان سال ۱۳۰۴، چهار کنسرت به رهبری وزیری در مدرسه اجرا شد که خالقی نیز در آن‌ها به عنوان نوازنده حضور داشت.[۴]
[ویرایش] ورود به عرصهٔ موسیقی حرفه‌ای
در دو سال آخر تحصیلش، شهرداری تهران کافهٔ بلدیه را بنیاد کرد و برای آن نیاز به یک دستهٔ ارکستر ایرانی داشت. تشکیل دادن این دسته به خالقی پیشنهاد شد و او این کار را انجام داد.[نیاز به ذکر منبع]
خالقی یاد دادن موسیقی را از ۱۳۰۷ در مدرسهٔ ورزش آغاز کرد. بعد از لیسانس نیز به هنرستان عالی موسیقی رفت و در آنجا تدریس کرد.
در سال ۱۳۱۰ از دارالفنون دیپلم گرفت و وارد دارالمعلمین شد. در خرداد سال ۱۳۱۳، دارالمعلمین به «دانشسرای عالی» تغییر نام یافت. خالقی مدرک لیسانس خود را از این دانشسرا در رشتهٔ فلسفه و ادبیات دریافت نمود.
وی در ۱۳۱۴ وارد خدمت دولتی در وزارت فرهنگ گردید و در ۱۳۱۷ معاون دفتر وزارتی وزارت فرهنگ شد. در ۱۳۲۰ به پیشنهاد وزیری، معاون ادارهٔ موسیقی کشور و نیز معاون هنرستان عالی موسیقی شد. در ۱۳۲۵ مدتی در وزارت کار و تبلیغات کار کرد. در ۱۳۲۷ متصدی دبیرخانهٔ هنرهای زیبا شد. در ۱۳۲۸[۵] هنرستان موسیقی ملی را تأسیس کرد و رئیس آن شد.
در سال ۱۳۳۴ در چارچوب برنامه‌های انجمن ایران و شوروی به این کشور سفر کرد. همچنین در ۱۳۳۵، سفرهایی را به کشورهای رومانی، فرانسه و هندوستان انجام داد. دستاورد وی از سفر هند، مجموعه مقالاتی در زمینهٔ موسیقی و رقص در این کشور بود.
خالقی سالها در رادیو ایران نیز فعالیت داشت و از جمله رئیس شورای موسیقی رادیو بود و برنامه‌های رادیویی «یادی از هنرمندان درگذشته» و «ساز و سخن» را راه‌اندازی کرد. وی همچنین، سرپرست ارکستر گلها نیز بود.
از آهنگ‌های ساخته خالقی که در این دوره بسیار موردپسند بود و از رادیو بسیار پخش می‌شد «رنگارنگ شماره یک» در دستگاه اصفهان بود.[۶]
خالقی در سال ۱۳۳۸ به در خواست خود از اداره کل هنرهای زیبا بازنشسته شد اما همچنان به فعالیت‌های هنری خود ادامه داد. [۴]
خالقی در ۱۳۴۴ در سالزبورگ در اتریش مُرد[۷] و در گورستان ظهیرالدوله در تهران دفن شده است. سه فرزند خالقی گلنوش، فرهاد و فرخ نام دارند. [۸]
عبدالحسین سپنتا شعری دربارهٔ او با مطلع زیر سروده است.
| به پرده‌های پیانو چو خالقی زد دست | به روی نُت ز هنر نقشِ آفرین بربست |
[ویرایش] آثار
[ویرایش] آثار موسیقایی
خالقی قطعات، تصنیف‌ها و سرودهای بسیاری دارد.
- قطعات
رنگارنگ ۱ در دستگاه اصفهان، رنگارنگ ۲ در دستگاه ماهور، نغمه‌های ماهور (بر اساس غزل «دل می‌رود ز دستم...» از حافظ[۹])، می ناب (بر اساس غزل «دیشب به سیل اشک...» از حافظ[۹])، آه سحر (بر اساس غزلی از فروغی بسطامی)، بوی جوی مولیان (گل‌های رنگارنگ شماره ۲۵۴)، جام‌جم، شب هجران، حالا چرا (بر اساس غزلی از شهریار).
- تصنیف‌ها
یار رمیده، هستی عاشقان، پیمان‌شکن، وعدهٔ وصال، لالهٔ خونین، نغمهٔ نوروزی، بهار عاشق، آتشین لاله، خاموش، امید زندگی، شب جوانی و شب هجران.
قطعات امید زندگی، شب جوانی و شب هجران آثاری از خالقی هستند که در فیلم طوفان زندگی استفاده شده‌اند.
- سرودها
پند سعدی، دانش، شادی، هنر، امید، آذربایجان (شعر از رهی معیری)، اصفهان، ای ایران و نفت از کارهای وی است. سرود نفت در سال ۱۳۳۱ به مناسبت ملی شدن صنعت نفت تصنیف شده است و شعر آن از معیری است.[۹].
خالقی به جز آهنگسازی، به تنظیم و اجرای بسیاری از تصنیف‌های قدیمی شیدا و عارف برای ارکستر نیز پرداخته است. وی تعدادی از آهنگ‌های علینقی وزیری مانند شکایت، نی، خریدار تو، دلتنگ، و کاروان را با ارکستر اجرا و رهبری کرده است.
تصنیف خاموش آخرین اثر خالقی است. این آهنگ در دستگاه ماهور ساخته شده است و ارکستر گلها آن را به رهبری خالقی و با همراهی پیانوی جواد معروفی اجرا کرده است. شعر این تصنیف از رهی معیری است.
| نه دل مفتونِ دلبندی، نه جان مدهوشِ دل‌خواهی | نه بر مُژگان من اشکی، نه بر لب‌های من آهی | |
| نه جان بی‌نصیبم را، نه از شمعی نه از جمعی | ندارم خاطرِ الفت، نه با مِهری نه با ماهی | |
| کیم من، آرزو گم کرده‌ای تنها و سرگردان | نه آرامی، نه امیدی، نه هم‌دردی، نه همراهی | |
| گَهی اُفتان و خیزان، چون غُباری در بیابانی | گَهی خاموش و حیران، چون نگاهی بر نظرگاهی | |
| رهی تا چند سوزم، در دل شب‌ها چو کوکب‌ها | به اقبال شَرر نازم، که دارد عُمر کوتاهی |
[ویرایش] آثار تالیفی
کتاب‌های خالقی عبارت‌اند از:
- نظری به موسیقی در ۱۳۱۶ و ۱۳۱۷
- کتاب هماهنگی در ۱۳۲۰ (ترجمه [۴] )
- سرگذشت موسیقی ایران: جلد اول این کتاب در ۱۳۳۳، جلد دوم در ۱۳۳۵ و جلد سوم آن پس از مرگ خالقی به کوشش ساسان سپنتا در ۱۳۷۷ منتشر شده است.
- کتاب ویولن
- تار و سه‌تار
خالقی مجلهٔ چنگ را نیز منتشر کرد که کلاً چهار شماره از آن چاپ شد. وی در مجله‌های موزیک ایران و موسیقی نیز مقالاتی نوشته است.
[ویرایش] خالقی و حفظ موسیقی ایرانی
خالقی در دورانی فعالیت می‌کرد که موسیقی غربی در ایران رواج داشت و بسیاری موسیقی ایرانی را غیرعلمی و تدریس آن را بیهوده می‌دانستند. حتی در بازه‌ای موسیقی ایرانی در هنرستان عالی موسیقی تدریس نمی‌شد و بسیاری از کسانی که سازهای سنتی می‌نواختند در این بازه به سازهای اروپایی روی آوردند یا هنرستان عالی موسیقی را ترک کردند. در این دوران خالقی و استاد محبوبش علینقی وزیری برای حفظ موسیقی ایرانی تلاش‌های بسیاری کردند. جعفرزاده در نقد کتاب نظری به موسیقی این کتاب را تلاشی برای توجیه علمی موسیقی ایرانی با تئوری موسیقی غربی و تغییر فضای ضد موسیقی ایرانی آن زمان می‌داند [۱۰] که بی‌نتیجه نمانده است و در نهایت به تأسیس هنرستان موسیقی ملی منجر شده است.
[ویرایش] پانویس‌ها
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ مشحون ۱۳۸۰، صص ۶۰۸ و ۶۰۹
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ بهروزی ۱۳۷۲، صص ۳۱۲ تا ۳۱۶
- ↑ خالقی ۱۳۳۵
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ سپنتا ۱۳۸۲
- ↑ حدادی ۱۳۷۶ نوشته است در شهریور ۱۳۲۷ که غلط به نظر می‌رسد.
- ↑ خالقی ۱۳۳۵، ص ۳۳۳
- ↑ حدادی ۱۳۷۶ محل مرگ وی را تهران نوشته که غلط است.
- ↑ اکبرزاده
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ راهگانی ۱۳۷۷
- ↑ جعفرزاده، ۱۳۷۲
[ویرایش] منابع
- بهروزی، شاپور. چهره‌های موسیقی ایران، چاپ دوم، تهران: کتاب‌سرا، ۱۳۷۲.
- حدادی، نصرت‌الله. مدخل «خالقی، روح‌الله» در فرهنگنامهٔ موسیقی ایران، صص ۱۸۲ تا ۱۸۴، تهران: توتیا، ۱۳۷۶، ISBN 964-90373-4-9
- خالقی، روح‌الله. سرگذشت موسیقی ایران، تهران: انتشارات صفی‌علیشاه، ISBN 964-5626-22-6
- خالقی، روح‌الله. سرگذشت موسیقی ایران، بخش دوم، تهران: کتابفروشی ابن سینا، ۱۳۳۵.
- خالقی، روح‌الله. سرگذشت موسیقی ایران (جلد سوم به همراه خلاصهٔ جلد اول و دوم)، به کوشش ساسان سپنتا، تهران: مؤسسهٔ فرهنگی-هنری ماهور، ۱۳۷۷، ISBN 964-6409-17-2
- خالقی، روح‌الله. نظری به موسیقی، تهران: انتشارات محور، چاپ چهارم، ۱۳۷۷، ISBN 964-5509-34-3
- راهگانی، روح‌انگیز. تاریخ موسیقی ایران، تهران: انتشارات بشیرو، ۱۳۷۷، ISBN 964-90449-1-4
- سپنتا، ساسان. چشم‌انداز موسیقی ایران، تهران: ماهور، ۱۳۸۲، ISBN 964-6409-88-1
- مشحون، حسن. تاریخ موسیقی ایران، تهران: فرهنگ نشر نو، ۱۳۸۰، ISBN 964-927331-4-X
- جعفرزاده، خسرو. «راست پنچ‌گاه=ماهور=گام بزرگ؟ بررسی و نقد تئوری "گام‌های موسیقی ایرانی" در کتاب "نظری به موسیقی" نوشتهٔ روح‌الله خالقی» در کتاب ماهور، جلد سوم، تهران: موسسهٔ فرهنگی و هنری ماهور، ۱۳۷۲.
- اکبرزاده، پژمان. چهلمین سالروز درگذشت روح‌الله خالقی، وب‌گاه گفتمان ایران، ۱۶ آذر ۱۳۸۴ (دسترسی در ۲ سپتامبر ۲۰۰۶).
[ویرایش] پیوند به بیرون
در ویکی‌نبشته موجود است:
- کانون هنری روح‌الله خالقی
- اکبرزاده، پژمان. «چهلمین سالروز درگذشت روح‌الله خالقی»، وب‌گاه گفتگوی هارمونیک (دسترسی در ۲۹ اوت ۲۰۰۶).
- جمادی، علی. «سخنی چند پیرامون جمع‌آوری و فهرست‌بندی آثار خالقی»، وب‌گاه گفتگوی هارمونیک، ۲۷ تیر ۱۳۸۵ (دسترسی در ۲۹ اوت ۲۰۰۶).
- پارسی، لادن. «انتشار نواها و آواهای ماندگار روح‌الله خالقی»، بی‌بی‌سی فارسی، ۲ ژوئن ۲۰۰۴ (دسترسی در ۲ سپتامبر ۲۰۰۶).
- «گفتگو با سیما بینا»، وب‌گاه گویا، انتشار مجدد در وب‌گاه ایران‌ملودی. در این مصاحبه بطور خلاصه در مورد برنامهٔ گلها و نقش روح‌الله خالقی در این برنامه صحبت شده است.
- رادیو گلها، جمع‌آوری و بخش مجدد برنامه‌های گلها بر روی اینترنت.
- آریانا برکشلی از روح‌الله خالقی می‌گوید، صدای آمریکا (پروندهٔ صوتی).
- نگاهی به زندگی و آثار روح‌الله خالقی، بی‌بی‌سی فارسی
