سازمان مجاهدین خلق ایران

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

در بی‌طرفی این مقاله اختلاف نظر وجود دارد.

لطفاً به گفتگوهای صفحهٔ بحث مراجعه کنید.

سازمان مجاهدین خلق ایران نام سازمان تروریستی مسلحی است که در اواخر دهه ۱۳۴۰ برای مبارزه با حکومت محمدرضاشاه، آخرین شاه ایران، تشکیل شد.

بنیان‌گذاران این سازمان محمد حنیف نژاد و سعید محسن از فعالان جوان جبهه ملی دوم ایران بودند که پس از تشکیل نهضت آزادی از فعالان یا هواداران آن سازمان شدند. پس از دستگیری و محاکمه و محکومیت رهبران نهضت آزادی مانند مهدی بازرگان و یدالله سحابی، این جوانان تصمیم به کار مخفی سازمانی و مسلح شدن گرفتند و سازمان مجاهدین را پایه ریختند.

در شهریور سال ۱۳۵۰ و در آستانه برگزاری جشن‌های ۲۵۰۰ سال شاهنشاهی بسیاری از رهبران این سازمان قبل از آن‌که بتوانند اقدام نظامی مهمی انجام دهند دستگیر و شکنجه و اعدام شدند. در آذر ماه همان سال رضا رضایی از کادرهای سازمان توانست از زندان فرار کند و تا کشته شدنش در ۲۵ خرداد ۱۳۵۲ نقش مهمی در رهبری و سازماندهی مجدد و عملیات نظامی مجاهدین ایفا کرد. بدین ترتیب بقایای سازمان به فعالیت خود ادامه دادند و سازمان با چند عمل مسلحانه در جامعه شناخته شد.

در دهه ۱۳۵۰ با مقابله شدید ساواک با نیروهای سیاسی مسلح، سازمان مجاهدین نیز در شرایط دشواری به فعالیت مخفی خود ادامه می‌داد و از حمایت بسیاری از روشنفکران مذهبی مسلمان و روحانیون شیعه برخوردار بود. در این دوره رژیم شاه از سازمان مجاهدین به عنوان "مارکسیست‌های اسلامی" نام می‌برد.

در سال ۱۳۵۴ عده‌ای از افراد این سازمان عقاید مذهبی خود را به سود مارکسیسم ترک کردند و این امر به انشعاب و چند قتل سیاسی بین دو گروه انشعابی در سازمان منجر شد. بخش مارکسیست سازمان بعدها نام سازمان پیکار در راه آزادی طبقه گارگر ایران برخود گذاشت.

پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ و سرنگونی شاه، سازمان مجاهدین با استفاده از فضای آزادتری که پدید آمد به سرعت رشد کرد و مسعود رجوی از رهبران اولیه سازمان که در زندان بود آزاد شد و به رهبری سازمان رسید.

مخالفت سازمان با خط مشی جمهوری اسلامی و مبارزه شدید بخشی از نیروهای حاکم جمهوری اسلامی با این سازمان به درگیری‌های مسلحانه در اوائل دهه ۱۳۶۰ و دستگیری و شکنجه و اعدام بسیاری از رهبران و اعضا و هواداران این سازمان منجر شد. در گفتارها و تبلیغات رسمی جمهوری اسلامی تقریباً همیشه از این سازمان بنام "منافقین" یاد می‌شود. پس از در گیری‌ها و شروع کشتارها رهبران سازمان و عده زیادی از اعضای سازمان به خارج از ایران (عراق و فرانسه) رفتند و در جریان جنگ ایران و عراق با حمایت حکومت صدام حسین در عراق مستقر شدند و البته در آمریکا و کشورهای اروپایی نیز به فعالبت های خود عیله جمهوری اسلامی ایران ادامه دادند.

این سازمان در این مدت بارها بالاترین مسئولان جمهوری اسلامی را ترور کرده و در اماکن عمومی شهر ها نیز بمب گذاری کرده است و حتی با شاخه نظامی خود قصد حمله به ایران را نیز داشته است (عملیات مرصاد). این سازمان با گروه‌های دیگری همچون "(جریان پیرو برنامه هویت)"شورای ملی مقاومت" را تشکیل داده است و مریم رجوی، از رهبران مجاهدین، را به عنوان رئیس جمهور آلترناتیو آینده‌ی ایران انتخاب کرده است.

در حال حاضر این سازمان در بسیاری از نقاط دنیا به مبارزه علیه جمهوری اسلامی ادامه می‌دهد و دائما در حال پرونده سازی برای ایران در خصوص حقوق بشر و یا جاسوسی برای کشورهای غربی پرداخته است. مریم رجوی، رهبر دوفاکتوی این سازمان در غیاب چند ساله‌ی مسعود رجوی، از مهم‌ترین شخصیت‌های اپوزیسیون رژیم است.^{[نیاز به ذکر منبع]}