عصب‌شناسی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
عصب‌شناسی دانش شناخت دستگاه عصبی جانداران است. موضوع عصب‌شناسی بررسی دستگاه عصبی جانداران در سطوح گوناگون از سلولی و مولکولی تا آناتومی، علوم رفتاری، و آسیب‌شناسی پزشکی است.
واژه عصب‌شناسی برگردان واژه انگلیسی Neurology است ولی موارد به‌کارگیری این واژه در فارسی و انگلیسی متفاوت است. عصب‌شناسی در فارسی برابر واژه Neurosience انگلیسی است. به جای واژه عصب‌شناسی از اصطلاح علوم عصبی نیز بهره‌گیری می‌شود.
[ویرایش] زیرشاخه‌های عصب‌شناسی
این دانش یکی از زیر شاخه‌های علوم زیستی است و از علوم پایه پزشکی محسوب می‌شود. عصب‌شناسی خود به زیرشاخه‌هایی تقسیم می‌شود که بیشتر آنها در پارسی نام استانداردی ندارند:
- عصب‌شناسی بالینی یا همان نورولوژی(Neurology): شاخه‌ای از دانش پزشکی است که به بیماریهای عصبی و روش درمان دارویی آنها می‌پردازد.
- عصب‌شناسی رفتاری(Neurobehvior): به بررسی فرایندهای عصبی منجر به رفتارهای گوناگون در موجود زنده می‌پردازد.
- روان‌شناسی عصبی(Neuropsychology): ترکیبی از دانش روان‌شناسی و عصب‌شناسی است که با تکیه بر فرایندهای عصبی به دنبال پاسخ پرسشهای دانش روان‌شناسی می‌گردد.
- آناتومی عصبی(Neuroanatomy): بررسی ماکروسکوپی شکل اندامهای عصبی همانند مغز و نخاع را بر دوش دارد.
- عصب‌شناسی شناختی(Neurocognition):شناخت یا cognition رویکردی در دانش روان‌شناسی است و عصب‌شناسی شناختی به مسایل این رویکرد از دریچه فرایندهای عصبی می‌نگرد.
- فیزیولوژی عصبی(Neurophysiology): به چگونگی عملکرد سیستم‌های عصبی می‌پردازد.
- آسیب‌شناسی عصبی(Neuropathology)
[ویرایش] جستارهای وابسته
- علوم محاسباتی اعصاب
- فیزیولوی بالینی اعصاب (Clinical neurophysiology)
