عمروعاص
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
عمروبن عاص در زمان خلافت عثمان از حکومت مصر معزول شد و این موضوع باعث شد تا در سال ۳۵ هجری عده‌ای از مسلمانان مصر و عراق را تحریک به شورش علیه عثمان و حکمرانانش کند. معاویه در زمان خلافتش باز گرداندن حکومت مصر را به او وعده داد.
[ویرایش] جنگ صفین
ابن خطیر، یکی از محققان اهل سنت ،در کتاب "البدایه و النهایه" می‌نویسد: در حین صفین، علی به عمروعاص حمله کرد، و نیزه‌ای به سوی او پرتاب کرد. عمروعاص به زمین افتاد و چون خود را ناتوان یافت کشف عورت کرد. علی چون این را بدید از وی دور شد.
پس از آنکه جنگ بر سپاه معاویه سخت شد، وی با سر نیزه کردن قرآن‌ها ماجرایی به نام حکمیت را بر علیه امام علی به راه انداخت.
[ویرایش] پس از صفین
پس از صفین، وی سپس با لشگری به سمت مصر حرکت کرد، امام علی پس از شنیدن خبر مالک پسر اشتر را به کمک والی مصر که محمد پسر ابی‌بکر بود فرستاد که مالک در راه مسمود شد و فوت کرد. والی مصر سپاهی نداشت و عمروبن عاص بدون مزاحمتی آنجا را فتح کرد و گویند محمد پسر ابی‌بکر را در پوست یک الاغ مرده کرد و او را زنده سوزانید. وی در ۹۰ سالگی درگذشت.
