فدائیان اسلام
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
فدائیان اسلام نام یک گروه مذهبی شیعه بود که در سال‌های بعد از شهریور ۲۰ در ایران به فعالیت پرداختند. بنیان‌گذار این گروه یک روحانی جوان به‌نام سید مجتبی میر لوحی، معروف به مجتبی نواب صفوی بود.
از نخستین اقدامات نواب صفوی سعی در کشتن سید احمد کسروی بود که ناموفق ماند. در ۱۳۲۴ عضوی دیگر از این گروه کسروی را در جلسه بازپرسی به قتل رساند. ترور هژیر وزیر دربار محمدرضاشاه، و سرلشکر رزم‌آرا از کارهای بعدی این گروه بود. در جریان نهضت ملی شدن نفت ایران سوءقصدی به جان حسین فاطمی، از نزدیکان دکتر مصدق کردند که ناکام ماند. در این دوره این گروه از حمایت آیت‌الله کاشانی برخوردار بودند.
در ۱۳۳۴ سوءقصد نافرجامی به جان حسین علاء، نخست‌وزیر کردند و بعد از آن رهبران این گروه، از جمله نواب صفوی دستگیر و اعدام شدند.
در دهه ۱۳۴۰ بقایای این گروه حسنعلی منصور، نخست‌وزیر وقت، را در مقابل ساختمان مجلس کشتند.
