مالک اشتر
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مالِک اَشتَر فرزند حارث و از اصحاب خاص علی پسر ابوطالب، امام اول شیعیان بود. وی بر اثر ضربهٔ شمشیری درجنگ یرموک از ناحیه چشم آسیب دید و از این رو وی را «اشتر» می‌گفتند.
مالک اشتر در زمان خلافت علی، فرماندهٔ قسمتی از سپاه او بود و در جنگ های جمل، صفین و نهروان از خود شجاعت‌های زیادی نشان داد. پس از رسیدن به خلافت، علی، مالک را در سال ۳۷ هجری به امیری مصر گماشت . ولی وی در راه با نیرنگ عمروعاص مسموم و کشته شد.
[ویرایش] منابع
- فرهنگ فارسی (اعلام) اثر مرحوم دکتر محمد معین
- نهج البلاغه ترجمه
