مستزاد
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مُستَزاد مشتق کلماتی چون زاید است . اولین بار در قرن 5 سروده شد و در حقیقت غزلی است که کلمه یا جمله موزون و هماهنگی به آخر تمامی مصرعها اضافه شده است. اخوان نیز به این سبک شعر میسرود و این شعر باعث ایجاد سبک نیمایی شد به این دلیل که نیما با خواندن مستزاد تصمیم گرفت که قالب را بشکافد.