نام‌آوا
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
نام‌آوا در زبان‌شناسی به واژه‌هایی گفته می‌شود که از صداهای موجود در طبیعت تقلید شده‌اند، مانند چهچهه، (آسمان) غرمبه، شیهه، ترقه، شرشر و امثال آن. نام‌آوا یکی از پاره‌های گفتار است و در همه زبان‌های جهان نیز وجود دارد. معمولاً یک صدای طبیعی در زبان‌های گوناگون به گونه‌های مختلف منعکس می‌شود مثلآ آواز خروس در فارسی به قوقولی‌قوقو مشهور است و در انگلیسی به cockadoodledoo. نام‌آواها خود بخشی از اندیش‌آواها بشمار می‌آیند.
[ویرایش] فهرست نام‌آواها در زبان فارسی
توجه کنید که این واژه‌ها تقلیدی از خود همان صداها هستند:
[ویرایش] صداهای روزمره
- (آب)شار
- اِهِن و تُلُپ
- بوق
- تاپ تاپ
- تالاپ و تولوپ
- تپ(یدن)
- ترق و توروق
- ترقه
- تُف
- تفنگ
- تلق و تولوق
- تلنگر
- توپ
- جر
- جرقه
- جز(غاله)
- جزّ (جگر زدن)
- جلِز و ولِز
- جیرجیرک
- جیرینگی
- جیزّ
- چک (زدن)
- چکاچک
- چکه
- خر و پف
- خراش
- خَرخَر
- خش خش (برگها)
- دِلِنگ و دُلونگ
- (دندان)قروچه
- زنگ
- شَپَلَق
- شُرشُر
- غِرغره کردن
- غلغل
- فشفشه
- فشنگ
- قاه قاه
- قرقره
- قُلُپ‌قُلُپ
- قلفتی (کندن)
- قورت دادن
- قهقهه
- کرکره
- مُف (دماغ)
- مِلِچ و مُلوچ
- وَنگ وَنگ (کردن)
- هدهد
- هورت کشیدن (هُرت)
[ویرایش] صداهای حیوانات
- خروس: قوقولی قوقو
- مرغ:قُد قُد
- شیر: غر(ش)
- سگ: واق واق، هاف هاف یا هاپ هاپ (بچه‌گانه)، (پارس کردن)
- گرگ: زوزه
- اسب: شیهه
- بلبل: چهچهه
- خر: عرعر
- زنبور: وز وز
- گربه: میو میو
- کلاغ: غارغار
- گنجشک: جیک جیک
- جیرجیرک: جیر جیر
