همجوشی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
 |
این مقاله به تمیزکاری نیاز دارد. لطفاً آن را تا جایی که ممکن است از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید. سپس این الگو را از بالای مقاله حذف کنید. محتویات این مقاله ممکن است غیرقابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
 |
پیشنهاد شده است که این مقاله یا بخش با همجوشی هسته‌ای ادغام گردد. (بحث). |
برای دیگر کاربردهای همجوشی نگاه کنید به همجوشی (ابهام‌زدائی)
همجوشی فرآیندی عکس عمل شکافت هسته‌ای است. در فرآیند شکافت با شلیک نوترون به اتم یک اتم به اتم‌های سبکتر تبدیل می‌شود در فرآیند همجوشی هسته‌ای از ترکیب (پیوند) اتم‌های سبکتر (مثلاً هیدروژن) اتم‌های سنگین‌تر تولید می‌شود و در این فرآیند مقدار زیادی انرژی آزاد می‌شود. مقدار گرمای تولید شده از فرآیند همجوشی در مقایسه با مقیاس جرمی از انرژی معادل آن از عمل شکافت بیشتر است. عمل همجوشی نیازمند گرمای زیادی است که در این گرما فرآیند صورت گیرد. دمای مورد نیاز در حدود ۱۰۰۰۰ کلوین است که ساخت ماده‌ای با تحمل این دما روی زمین تا کنون مقدور نبوده اما فرآیند همجوشی در ستارگان (از جمله خورشید ما) عامل تولید انرژی و گرما است. هم جوشی در سطح زمین تنها در آزمایشهای آزاد و به طور طبیعی در اصابت رعد و برق به اتم‌های هیدروژن است .
در فراآیند هم جوشی خورشید چهار اتم هیدروژن تبدیل به یک اتم هلیوم می‌شود.
[ویرایش] مقاله‌های وابسته
- توکاماک
- پلاسما
