واحه
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
به نقطه‌ای سرسبز در میان صحرا، واحه گفته می‌شود. واحه‌ها معمولاً در پیرامون یک چشمه یا یک چاه پدید می‌آیند. واحه‌ها ممکن است از یک چاه و چند درخت تشکیل یافته باشند ولی برخی واحه‌های بزرگ‌تر چند کیلومتر مربع وسعت دارند و در آنها خانه‌های مسکونی هم وجود دارد. بیشتر واحه‌ها را می‌توان در صحرای بزرگ افریقا یافت.
وجود واحه‌ها برای برپایی راه‌های ترابری و بازرگانی در بیابانها اهمیت حیاتی داشته است. واحه‌ها ایستگاه توقف کاروان‌ها است و تسلط بر واحه‌ها از نظر سیاسی اهمیت فراوانی داشته است. برای نمونه واحه‌های اوجله، کفره (الکفرة) و غدامس در لیبی نقشی حیاتی در باز ماندن راه شمال به جنوب و شرق به غرب در صحرای بزرگ داشته اند. ریشه واژه واحه از واژه (*/waħe/) قبطی (خویشاوند با مصری باستان) است.
