پادکست
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پادکست (Podcast) یا پادپخش یکی از روشهای ارائهٔ محتوا از طریق انتشار پرونده بر روی اینترنت و نام عمومی نوعی برنامهٔ آوایی است که توسط کاربران معمولاً بر روی یک پخشکنندهٔ موسیقی دیجیتال و عموماً یک آیپاد به شکل یک فایل صوتی ساخته میشود و سپس پروندهٔ ساختهشده بر روی یک وبگاه در دسترس عموم قرار میگیرد.
برای شنیدن این پرونده، معمولاً آن را از طریق برنامههای ویژهای که از خدمات وب استفاده میکنند دریافت کرده و بر رویرایانههای خانگی و یا پخشکنندههای موسیقی دیجیتال پیاده میکنند.
این روش ارائهٔ محتوا که به آن پادکستینگ (Podcasting) گفته میشود، در سال ۲۰۰۴ محبوبیت و گسترش یافت.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] واژه پادکست
واژهٔ پادکست از همآمیزی واژههای iPod (آیپاد) و broadcasting (پخش) پدید آمده است. واژهنامهٔ جديد آمريکايی آکسفورد واژهٔ پادکست را برترين واژهٔ سال ناميده است. این لغتنامه تعریف لغوی این واژه را نیز بدین شکل آورده :
«برنامهای راديويی يا مشابه که ديجيتالی ضبط شده و جهت دانلود کردن برای دستگاههای شخصی پخش صدا در اينترنت گذاشته میشود.»
[ویرایش] تاریخچه
این روش با افزایش محبوبیت دستگاه پخش موسیقی دیجیتالی آیپاد به عنوان روشی آسان برای به اشتراک گذاشتن محتویات صوتی از طریق اینترنت، بوجود آمد.
[ویرایش] گسترش و محبوبیت
در سال ۲۰۰۴ گسترش و محبوبیت این پدیده به حدی بوده است که حتی کاخ سفید هم تعدادی از سخنرانیهای جرج بوش را به صورت پادکست آماده کرده و بر روی وبگاه رئیس جمهور امریکا قرار داده است.
از سوی دیگر با انتشار یک پروندهٔ آوایی بر روی وبگاه ناسا که در آن یکی از متخصصین - استیو رابینسون - حاضر در فضاپیمای دیسکاوری راجع به ماموریت این سفینه توضیح میداد[1]، رسانهها با هیجان بسیار از «اولین پادکست ارسال شده از خارج از زمین» و «راهیابی پادپخشگری به منظومهٔ شمسی» نوشتند.