پراش رامان
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پراش رامان یکی از روش های تجزیه‌ای است. برهم‌کنش نور با ماده در ناحیه فروسرخ می‌تواند به دو صورت جذب و پراشی انجام گیرد. این دو پدیده اساس شناسایی و اندازه‌گیری ترکیبات به دو روش طیف نورسنجی جذبی فروسرخ و پراش رامان را تشکیل می‌دهند. پدیده پراش رامان، دارای علامت ضعیفی است. به همین دلیل تا سال ۱۹۸۲ این پدیده شناخته نشده بود. البته چندین سال قبل از کشف پدیده رامان، پراش نور به وسیله جامدها، مایع ها و گازهای شفاف مورد بررسی قرار گرفته بود. چند ماه پس از کشف رامان، فیزیکدانان روسی به طور مستقل در زمینه وجود این اثر در بلورها به نتایج جالبی دست یافتند و این پدیده را به جای اثر رامان، پراش مرکب نامیدند.
