Magnitude aparente
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
A magnitude aparente (m) dunha estrela, planeta ou outro corpo celeste é unha medida do seu brillo aparente, é dicir, a cantidade de luz que se recibe do obxecto. Mentres que a cantidade de luz recibida depende realmente do ancho da atmósfera, as magnitudes aparentes normalízanse a un valor que terían fóra da atmósfera. Nótese que o brillo aparente non é igual ao brillo real (un obxecto extremadamente brillante pode aparecer absolutamente débil se está lonxe). A relación na cal o brillo aparente cambia, mentres que a distancia dun obxecto aumenta, é calculada pola lei da inversa do cadrado. A magnitude absoluta, M, dun obxeto, é a magnitude aparente que tería se estivese a 10 parsecs.
| Glosario de Astronomía |
|
Acimut | Afelio | Albedo | Bóveda celeste | Burato negro | Cénit | Corpo celeste | Clasificación estelar | Diagrama de Hertzsprung-Russell | Eclíptica | Eclipse | Efeméride | Ecuador celeste | Equinoccio | Esfera celeste | Estrela | Gravidade | Hemisferio celestial norte | Hemisferio celestial sur | Luminosidade | Intensidade de radiación | Magnitude absoluta | Magnitude aparente | Magnitude bolométrica | Nadir | Órbita | Perihelio | Planeta | Precesión | Solsticio | Tránsito | Trópico | Universo |
