Miguel III
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Miguel III (839 - 867), "o Borracho", neto de Miguel II, sucedeu ao seu pai Teófilo como emperador bizantino cando só contaba con tres anos de idade en 842.
Durante a súa minoría, o Imperio foi gobernado pola súa nai Teodora, que malia as derrotas que sufriron os seus xenerais, conseguiu manter as fronteiras fronte aos musulmáns de Bagdad e Creta. A rexente fixo gala do seu celo relixioso restaurando a veneración das imaxes en 842 e perseguindo aos herexes bogomilos, pero descoidou completamente a educación do seu fillo. Por iso, Miguel converteuse nun neno consentido e caprichoso que caeu baixo a influencia do seu tío Bardas, o cal o induciu a recluír a Teodora nun convento, de modo que Bardas puido asumir o poder en 857.
Bardas, trala usurpación, introduciu varias reformas internas e nas guerras da época Miguel desempeñaría un papel máis activo. Durante o conflito cos musulmáns no Éufrates (856 - 863), o emperador tivo que facer fronte a unha derrota persoal en 860, que sería compensada por unha gran vitoria por parte do seu tío Petronas en Asia Menor. En 861, Miguel e Bardas invadiron Bulgaria e lograron a conversión do seu rei ao cristianismo.
No mar, o Imperio sufriu os ataques dos corsarios de Creta, e en 865 a primeira expedición de pillaxe dos rusos de Kiev chegou a poñer en perigo o mesmo Bósforo. En 867 Miguel foi asasinado por Basilio o Macedonio, un antigo paxe que conseguira acabar coa influencia de Bardas e que en 866 fora asociado ao Imperio.
| Imperio Bizantino | ||
|---|---|---|
Segue a: Teófilo |
Miguel III (842-867) |
Precede a: Basilio I |
| Dinastía Amoriana | ||
