Hrvatska abeceda
Izvor: Wikipedija
Hrvatska abeceda, gajica, jedna je od mnogih koje se temelje na latiničnome pismu i prema prva četiri slova toga pisma (a, be, ce, de) zovu abecedom. Abeceda se razlikuje od jezika do jezika, koji imaju i drukčiji red slova, zato govorimo o posebnoj abecedi hrvatskoga jezika koja ima slijedeći slovored:
- A (čitamo: a)
- B (čitamo: be)
- C (čitamo: ce)
- Č (čitamo: če)
- Ć (čitamo: će)
- D (čitamo: de)
- Dž (čitamo: dže)
- Đ (čitamo: đe)
- E (čitamo: e)
- F (čitamo: ef)
- G (čitamo: ge)
- H (čitamo: ha)
- I (čitamo: i)
- J (čitamo: je)
- K (čitamo: ka)
- L (čitamo: el)
- Lj (čitamo: elj)
- M (čitamo: em)
- N (čitamo: en)
- Nj (čitamo: enj)
- O (čitamo: o)
- P (čitamo: pe)
- R (čitamo: er)
- S (čitamo: es)
- Š (čitamo: eš)
- T (čitamo: te)
- U (čitamo: u)
- V (čitamo: ve)
- Z (čitamo: ze)
- Ž (čitamo: že)
To su ujedno i nazivi velikih i malih, tiskanih i pisanih slova hrvatske abecede.
Od 30 slova u hrvatskome jeziku 27 ih se piše pomoću jednoga znaka (jednoslovi), a 3 pomoću dva znaka (dvoslovi) i to dže, elj i enj.
Područjem abecede, u užem smislu, bave se jezikoslovci koji proučavaju pravopis, a u širem smislu i oni koji proučavaju pravogovor.
[uredi] Primjer točne uporabe
Složena kratica (nastala od početnih slova riječi u nazivu) SFRJ izgovara se es - ef - er - je.
[uredi] Izvori
- Stjepan Babić, Božidar Finka, Milan Moguš, Hrvatski pravopis, Školska knjiga, Zagreb, 1971.
- Stjepan Babić, Božidar Finka, Milan Moguš, Hrvatski pravopis, Školska knjiga, Zagreb, 1994.
- Stjepan Babić, Božidar Finka, Milan Moguš, Hrvatski pravopis, Školska knjiga, Zagreb, 2000.
