Ari fróði Þorgilsson
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Ari fróði Þorgilsson (f. 1067 - d. 1148) var íslenskur rithöfundur og fræðimaður. Hann er talinn aðalhöfundur Íslendingabókar og Landnámu, tveggja helstu heimildanna um landnám og byggð Íslands.
Ari stundaði nám í Haukadal hjá Teiti Ísleifssyni, syni Ísleifs Gissurarsonar biskups, þar sem hann hlaut klassíska menntun og lærði latínu. Að námi loknu gerðist hann prestur á Stað á Ölduhrygg, sem nú heitir Staðarstaður. Íslendingabók skrifaði hann einhvern tíma á árabilinu 1122-1132.
Viðurnefnið fróði hlaut Ari vegna orðspors um að hafa gott minni. Í Heimskringlu segir Snorri Sturluson hann hafa vera stórvitran og minnugan.
