Hin íslenska fálkaorða
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Hin íslenska fálkaorða er íslensk heiðursviðurkenning veitt einstaklingum, bæði íslenskum og erlendum. Nýjum orðuhöfum er oftast veitt viðurkenningin 1. janúar eða 17. júní það ár.
Orðan var stofnuð af Kristjáni X. þann 3. júlí 1921 til að sæma þá sem hafa eflt hag og heiður Íslands.
Samningur milli nokkura ríkja vegna heimsókna þjóðhöfðingja og orðuveitinga tengdum þeim er einnig ábyrgur fyrir stórum hluta orðuveitinga.
Við andlát orðuhafa ber afkomendum að skila orðunni. Ein orða nýtur þó undantekningar á þessu, stórkross sem að átti að veita Jóhannesi Kjarval 1965 en hann afþakkaði. Sættir náðust þó með því að orðan var varðveitt í Listasafni Íslands en Jóhannes vildi aldrei fá hana í hendur.
[breyta] Stig fálkaorðunnar
Í hækkandi virðingarröð:
- Riddarakross
- Stórriddarakross
- Stórriddarakross með stjörnu
- Stórkross
- Keðja ásamt stórkrossstjörnu (einungis fyrir þjóðhöfðingja)
[breyta] Tengt efni
- Orðuveitingar Hinnar íslensku fálkaorðu
- Handhafar riddarakross Hinnar íslensku fálkaorðu
- Handhafar stórriddarakross Hinnar íslensku fálkaorðu
- Handhafar stórriddarakross með stjörnu Hinnar íslensku fálkaorðu
- Handhafar stórkross Hinnar íslensku fálkaorðu
[breyta] Heimildir
- Forsetavefurinn:Fálkaorðan. Skoðað 11. desember, 2005.
- Morgunblaðið 17. júní 1930, bls. 44 - Fálkaorðan. Skoðað 2. janúar, 2006.
- Morgunblaðið 4. mars 1979, bls. 15 - Kjarvals-orðan í Listasafninu. Skoðað 2. janúar, 2006.
