Landnámabók
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Landnámabók eða Landnáma er elsta heimild um landnám Íslands. Hún hefur að geyma upptalningu landnámsmanna Íslands. Hún telur einnig upp ættir landnámsmanna, 3000 eiginnöfn og 1400 örnefni. Hún er upprunalega talin hafa verið rituð á fyrri hluta 12. aldar en það eintak er glatað. Til eru fimm endurskrifanir á henni:
- Sturlubók; endurskrifuð á 17. öld af Jóni Erlendssyni upp úr aldagömlum skinnhandritum eftir Sturlu Þórðarson sem brunnu 1728.
- Hauksbók; skrifuð af Hauki Erlendssyni um 1299 en einungis eru til 18 blöð af henni.
- Melabók; talin vera rituð um 1272 af Snorra Markússyni lögmanni á Melum.
- Skarðsárbók; pappírshandrit frá fyrri hluta 17. aldar skrifað af Birni Jónssyni á Skarðsá.
- Þórðarbók; einnig 17. aldar pappírshandrit skrifað af Þórði Jónssyni prófasti í Hítardal.
[breyta] Sjá einnig
[breyta] Tenglar
- Landnámabók (Sturlubók)
- Landnáma - sögugerð
- Vísindavefurinn: „Hvert er heimildargildi Landnámu? Hvenær er talið að hún hafi verið notuð?“
