Vélbyssa
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Vélbyssa er alsjálfvirkt skotvopn sem ýmist er laus eða situr á festingu. Vélbyssa er venjulega hönnuð til að skjóta riffilskotum, venjulega nokkur hundruð skotum á mínútu. Á eldri vélbyssum var sveif sem snúið var til að skjóta, en Maxim-vélbyssan sem fundin var upp 1883 var fyrsta vélbyssan sem notaði bakslagið úr síðasta skoti til að endurhlaða byssuna. Þekktustu vélbyssur í seinni heimsstyrjöld voru hinar þýsku MG-34 og MG-42.