ბჰუტო, ბენაზირ
ვიკიპედიიდან
ბენაზირ ბჰუტო (* 21 ივნისი, 1953) - ისლამური რესპუბლიკა პაკისტანის პრემიერ-მინისტრი 1988-1990 და 1993-1996 წლებში. უახლეს ისტორიაში პირველი მმართველი ქალი იმ სახელმწიფოსი, სადაც უმრავლესობა მუსლიმანები არიან.
[რედაქტირება] ბიოგრაფია
დაიბადა კარაჩიში. საშუალო განათლება კარაჩისა და რავალპინდის პრესტიჟულ სკოლებში მიიღო; 1969 - 1973 წელს ბენაზირ ბჰუტო პოლიტოლოგიას ჰარვარდში, 1973 - 1977 წლებში პოლიტოლოგიასა და ეკონომიკას ოქსფორდში სწავლობდა. მამას, ზულფიკარ ალი ბჰუტოს ამ წლებში (1977 წლამდე) ჯერ პრემიერ-მინისტრის, შემდეგ პაკისტანის პრეზიდენტის თანამდებობა ეკავა.
1977 წელს ბენაზირ ბჰუტო დაბრუნდა პაკისტანში, სადაც ხელისუფლების სათავეში გენერალი ზია-ულ-ხაკი იდგა. 1977 წელს ბჰუტოს მამა პოლიტიკური ოპონენტის მკვლელობის შეკვეთაში დაადანაშაულეს და სიკვდილით დასაჯეს. 1979 - 1984 წლებში ბჰუტო არაერთხელ აღმოჩნდა შინაპატიმრობაში, სანამ არ მისცეს დიდ ბრიტანეთში წასვლის უფლება. გაძევებული ხელმძღვანელობდა პაკისტანის სახალხო პარტიას (პსპ)(დაფუძვნებული ზულფიკარ ალი ბჰუტოს მიერ). ზია-ილ-ჰაკის ავიაკატასტროფაში სიკვდილის შემდეგ, ბჰუტოს სამშობლოში დაბრუნების საშუალება მიეცა. 1988 წლის 16 ნოემბერს, პაკისტანის სახალხო პარტიამ გაიმარჯვა ბოლო ათი წლის განმავლობაში ჩატარებულ ყველაზე თავისუფალ საპარლამენტო არჩევნებში. ბჰუტომ პრემიერ-მინისტრის თანამდებობა დაიკავა, მაგრამ 1990 წელს პრეზიდენტ გულამ ისაკმა იგი გაათავისუფლა.
1993 წელს არჩევნებში ბჰუტომ მოიპოვა გამარჯვება ლოზუნგით ”ბრძოლა კორუფციასა და სიღარიბესთან.” მართალია, მისმა მეორე მმართველობამ გაამართლა - მოხდა ქვეყნის სასოფლო რაიონების ფართომაშტაბიანი ელექტრიფიკაცია, გაიზარდა დანახარჯები განათლებასა და ჯანდაცვაზე, მაგრამ კორუფციას კიდევ უფრო დიდი გასაქანი მიეცა. ბჰუტოს ქმარი, აზიფ ალი ზარდარი დაადანაშაულეს ქრთამის აღებაში. ბჰუტოს ძმა, რომელიც მხარს უჭერდა ამ საქმის დეტალურ გამოიებას, მოკლეს კარაჩიში გაურკვეველ გარემოებაში. ბჰუტოს პოპულარობა ხალხში კლებულობდა, ხოლო ისლამური ფუნდამენტალისტების ზეგავლენა იზრდებოდა. 1996 წელს მისი ხელისუფლება იძულებული გახდა ავღანეთში გამოეცხადებინა ”თალიბანის” რეჟიმი. მიუხედავად ამისა, იმავე წლის ბოლოს ბჰუტოს მმართველობა დამთავრდა. 1997 წლის არჩევნებში პაკისტანის სახალხო პარტია დამარცხდა, ხოლო 1998 წელს ხელისუფლებაში მოვიდნენ სამხედროები ნერბეზ მუშარაფის მეთაურობით. ბჰუტო ფინანსურ მაქინაციებში დაადანაშაულეს და იგი იძულებული გახდა დაეტოვებინა ქვეყანა. მისმა ქმარმა ხუთ წელზე მეტი გაატარა ციხეში მექრთამეობისათვის. ბჰუტოს ანგარიშები შვეიცარულ ბანკში გაყინეს. 2001 წელს პაკისტანის კონსტიტუციაში შეიტანეს ცვლილებები, რომლის მიხედვითაც ერთსა და იმავე პიროვნებას არ აქვს პრემიერ-მინისტრის თანამდებობის ორ ვადაზე მეტჯერ დაკავების უფლება. ბევრმა ეს აღიქვა როგორც მუშარაფის ცდა თავი დაეცვა ბჰუტოს მხრიდან კონკურენციისაგან დემოკრატიული არჩევნების ჩატარების შემთხვევაში.
დროის დიდ ნაწილს ბჰუტო ლონდონსა და დუბაიში ატარებს, მთელს მსოფლიოში კითხულობს ლექციებს და ინარჩუნებს კონტაქტს პაკისტანის სახალხო პარტიასთან.
 |
ეს დაუსრულებელი სტატიაა პიროვნების შესახებ. თქვენ შეგიძლიათ დაეხმაროთ ვიკიპედიას და შეავსოთ იგი. |
