Qizilce
Ji Wîkîpediya
Qizilce gundekî sîrin di herema Oxiyê ye. Oxî jî bi xwe herêmeke bajarê Mezrayê ye. Bajarê Picûk Dep yan jî bi navekî din Qerekocan 7-8 km ji Qizilcê dûre. Derdora Qizilcê, yanê herema oxîyê, havînê gelekî germ e. Hozan Zinar Sozdar di straneke de çawa xweş dibêje:
- "Erdê Depê erdekî germ e, hêkê dayînî hêk dipêjî."
Erdê Qizilcê mîna navê wê sor e û pirr berdan e. Gundî û cotkar li zeviyên mezin nîsk, genim, lazût, gulên berbîro, zebeş û qultixan (qawûnên piçûk) diçînin.
Li deşta gundê Qizilcê mermerekî delal û has derdikevî. Bi demekî dirêj devleta Tirkîyê li vê derê bi kepçan û kamyonan mermer derxist û bir bajarên din firot. Lê derxistina vî mermera Qizilcê pirr bi zexmete û devletê dî nedî dest jê berda.
Qizilce bi ava xwe yî şor û bi germika xwe yî li gola şorê û gola kûpik meşhûre. Va ava ji bona mîrovên ku kevir li hundirê wan da heye, rind e. Germik jî ji bona pirzik û xurê şîfayekî mezin e. Ji ber vî yekê her sal ji derdora Oxîyê bi sedan mîrov tên erdê Qizilcê, ava şor vedixwin û dikevin germikê.
Zîyareta Qizilcê, Şengul Baba, jî li wî heremê bi nav û deng e. Zîyaret di navbera Qizilcê û Koza Gurîyan da li ser tipikekî ye. Mezela Şengul Baba di nav darên Qizbanan da bi kevirên sipî hatîye çê kirinê. Hinek caran mîrov tên li ser zîyaretê dûa dikin, quranê dixînin, mûman vedixinin û xalîya zîyaretê dixwin yan jî bi tev xwe dibin mal. Gava ku roj kurt dibin û hêdî hêdî payîz tê qizbanên zîyaretê mîna xwînê sor dibin û mîrov bi xwerina wan têr naxwe.
Li Qizilcê jî mîna gund û bajarên din yên Kurdîstanê pirr mîrov li tê da nemane. Gundîyan malên xwe li ber şerê devleta romê bar kirin, koçber bûn, çûn bajarên mezin mîna Mezrayê, Stenbolê, yan jî welatên Evrûpa yê mîna Elmanya yê û Hollanda yê. Tenê qal û zarok man bi serî xwe li gundê Qizilcê.
