Codex manuscriptus Voynich
E Vicipaedia
Manuscriptum Voynich sive Voinicense liber mysteriosus est arcanis cum imaginibus et ignotis contentis, scriptus saeculo circiter XVI p.C.n. ab auctore ignoto cum alphabeto rarissimo et in lingua incomprehensibilis.
Non pauci eruditi hoc manuscriptum studuerunt sed nullus nullum verbum interpretatus est. Nonnulli putant manuscriptum dolum esse et nullam significationem habere.
Manuscriptum nominatum est Voynich ab uno e possessoribus, Vilfredo M. Voynich, qui id emit anno 1912. Nunc in Bibliotheca Universitatis Ialensis servatur.
Manuscriptum 240 habet membranae paginas, sed paginas multas putantur perditas esse. Calamus usus est ad verba scribenda et imagines delineandas; imagines coloratae deinde sunt.
Index |
[recensere] Imagines
Genera sex imaginum sunt in manuscripto; docti putant sex igitur partes esse de diversis rebus tractantes. Paginae prope omnis imaginem saltem unam habent. Partes manuscripti sunt:
- Herbarium: in quo imagines plantarum continentur quaque pagina. Imagines istae mirae sunt quod radices et folia et flores diversarum plantarum una stipula sustinet.
- Pars Astronomica vel Astrologica: in qua diagrammata continentur cum imaginibus siderum astrorumque et planetarum el constellationum zodiacalium.
- Pars Biologica: in qua densa cum scriptura, imagines parvae textae sunt mulierum nudarum balneantum in balneis partum corporis similibus.
- Pars Cosmologica: In qua diagrammata plura sunt ignotae naturae et tabula geographica cum insulis sex.
- Pars Pharmaceutica: In qua sunt imagines partum plantarum (radicum, foliorum) et imagines lagenarum pharmacopolae in marginis.
- Praescriptiones: Docti putant esse praescriptiones vel praecepta alchemica quasdam ad potiones elaborandas.
[recensere] Scriptura
Liber scriptus a sinistra est ad dexteram. Scriptura fluens, ut si scriptor intellexisset qua scribebat. Sunt in manuscripto 170.000 litterae e quibus circiter 25 diversae litterae distinguuntur. Verba circiter 35.000 inveniuntur. Nonnulli putant Manuscriptum herbarium esse vel alchemicum librum vel astrologicum. De lingua in qua scriptum est, alii alia dicunt:
- Potest esse lingua europea cryptographice scripta.
- aut lingua Hebraica in novo alphabeto reddita.
- aut lingua asiatica (e.g. Lingua Sinensis)
- aut sermo e multis linguis creatus
- aut lingua artificiosa
- aut sermo fraudulentus, sine significatione
[recensere] Historia
Possessores primi putabant librum a Rogerio Bacone (1214-1294) scriptum fuisse. Manuscriptum simile est “Herbarii Parvi” (Anglice A little herbal) ab auctore Anglo Antonio Ascham anno 1550 scripti.
Nonnulli Rudolphum II Imperatorem (1552-1612) et Iacobum Sinapium (qui manuscriptum possedit ab anno 1612 usque ad 1622) putant possesores fuisse. Iacobus Sinapius, si vera est narratio, dedit Georgio Braschio manuscriptum anno 1622, qui id possedit usque ad annum 1665. Georgii Braschii unicae notitiae sunt in litteras ab Iohanne Marco ad Athanasium Kircherus scriptas. Iohannes Marcus possedit manuscriptum anno 1665 et Athanasius Kircherus id habuit ab anno 1665 usque ad mortem (qua anno 1680 accidit). Athanasius Kircher, vir eruditissimus, non possuit interpretatione dare. A morte sua, manuscriptum manevit in bibliotheca Collegii Romani (nunc “Pontificia Universitas Gregoriana”) usque ad annum 1912, cum Vilfredus M. Voynich (1865-1930) id emit. Anno 1930 vidua Vilfredi Voynich manuscriptum recepit et anno 1961 id Iohanni Petro Kraus vendidit. Ab anno 1969 in bibliotheca Universitatis Ialensis servatur.
[recensere] Coniecturae quae de auctore factae sunt
Homines multi putati sunt manuscripti auctores; inter eis sunt:
[recensere] Rogerius Bacon
Littera Iohannis Marci anno 1665 scripta ad Athanasium Kircherus dicit ut, secundum Raphaelum Mnishovsky, Imperator Rudolphus II emit manuscriptum. Littera dicit etiam ut “ille” (aut Rudolphus aut Raphael) putabat eruditum Rogerium Baconem auctorem esse. Vilfredus Voynich ipse hoc credebat.
[recensere] Ioannes Dee
Vilfredus Voynich, Rogerium Baconem auctorem putans, credebat ut Ioannes Dee manuscriptum Rudolpho II Imperatori vendiderat. Ioannes Dee mathematicus et astrologus erat in aula Reginae Elisabethae I. Ioannes Dee multa Baconis manuscripta habebat. Ioannes Dee et comes Eduardus Kelley, qui se dicebat vatem esse, vixerunt Bohemia ubi serviverunt Rudolpho II. Ioannes Dee potuit librum scribere et Imperatori vendere, sed nulla mentio est manuscripti in documenta sua.
[recensere] Eduardus Kelley
Eduardus Kelley erat alchemista Anglicus et comes erat Ioannis Dee Pragae. Se dicebat esse capacem e cupro aureum fabricandi. Ille quoque potuit librum scribere et id Imperatori vendere.
[recensere] Iacobus Sinapius
In pagina prima manuscripti signatura inventa est Iacobi Sinapii, qui medicus erat Rudolphi II et herbolarius et curator hortorum botanicorum. Vilfredus Voynich eum putabat possesor fuisse sed nonnulli eum putant auctorem. Signatura tamen ista dissimilis est signaturae Sinapii inventae in documentis aliis.
[recensere] Iohannes Marcus
Iohannes Marcus Athanasium Kircherus novit anno 1638 et per 27 annos eruditi ambo litteras scripserunt reciprocas. Potuit librum scribere ad Athanasium Kircherus fallendum.
[recensere] Raphael Mnishovsky
Raphael Mnishovsky, amicus Iohannis Marci, qui Baconem putabat auctorem esse, cryptographus erat et potui librum scribere ad codices suos probandos.
[recensere] Antonius Ascham
Nonnulli putant Antonium Ascham auctorem esse, qui “Herbarium Parvum” scripsit, quod similis est Manuscripti Voinicensis.
[recensere] Vilfredus M. Voynich
Nonulli Vilfredum Voynich putabant auctorem esse fraudis, sed litteras Georgii Baresch ad Athanasium Kircherus de Manuscripto tractantes istam refellut facultatem.
