Sonus
E Vicipaedia
Appellationibus musicalibus, sonus vel mensura certa frequentiae in Hz cui nomen datum est, vel graphica simulacra in systemate notationis quae durationem, frequentiam, aut ambo indicat, vel numerus strepituum in serie, fortasse in carmine et diagrammate.
Index |
[recensere] Nomina sonorum
Nuper, quia mores musicorum Occidentalis Europae valuit apud fere omnes modos notationis mundi, ut soni nominibus appellentur, dantur littera frequentis, et numerus in quo octavo indicare. Hae litterae solent septem esse primae abecedarii latini: A, B, C, D, E, F, et G (in serie sonorum ascendentum). Litterae iterant, ut sonus super G est A octavo altior quam A primo, in serie ad infinitum. Tamen, aures hominum non possunt omnes frequentias auscultare. Immo, possunt sonos inter 20hz et 20khz[1] Soni cuncti adhibentur in diagrammatis aut ordone sonorum.
Mores musicae occidentalis sunt octavos in partes 12 aequales dividere, at plurima diagrammata solum septem soni adhibentur (ita A-G satisfacit). Ergo litterae possunt dari augmentores sonos frequentiae inter sonos dati 7 sonorum diagrammatis diatonici indicare. Volgissimi horum sunt acuti aut molles quibus 1/12 octavi vel semisono soni aut proprie tollantur aut degraventur. Signum acutum est ♯ (♯ in Unicodice) et signum molle ♭ (♭. In scribendo haec signa scribentur post litteras, exempli gratia F♯ indicat F acutum, B♭ B mollem, sed in notatione ante accidunt, sicut in picturis ad dextram . Signum naturale ♮ negat signa acuta et mollia priora. Omnes 12 soni cuncti in octavo uno diagramma chromaticum fundant.
Quadam systemata adhibet sufficem "is" ut indicet acutum et "es" (solum "s" post A aut E) mollem, e.g. Fis pro F♯, Bes pro B♭, Es pro E♭, etc. Alicubi in Europa, littera H indicat B, et si B indicat B♭. Altera systemata nominant sonos (ab C ad B) do, re, mi, fa, sol, la, si.
Nomen | primus | secondus | tertius | quartus | quintus | sexus | septus | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Naturale | C | D | E | F | G | A | B | |||||
Acutum (signum) | C♯ | D♯ | F♯ | G♯ | A♯ | |||||||
Molle (signum) | D♭ | E♭ | G♭ | A♭ | B♭ | |||||||
Acutum (texto) | Cis | Dis | Fis | Gis | Ais | |||||||
Molle (texto) | Des | Es | Ges | As | Bes | |||||||
Gallice/Italice | Do | Re | Mi | Fa | Sol | La | Si | |||||
Variationes | Ut | - | - | - | So | - | Ti | |||||
Germanice | C | D | E | F | G | A | B | H | ||||
Frequentia [Hz] | 262 | 277 | 294 | 311 | 330 | 349 | 370 | 392 | 415 | 440 | 469 | 495 |
[recensere] Vide etiam
- Theoria musicae
- Notatio musicae
- A (sonus)
- Modus (musica)
[recensere] Fontes
- ↑ Ricardus Berg et Davidus Stork, De Soni Physica. Prentice Hall, Englewood, Novae Caesarea, 1995. pagina 144.
[recensere] Nexus externi
![]() |
Haec stipula ad theoriam musicae spectat. Amplifica si possis. |