Rocher de Lauria
De Biquipedia
Rocher de Lauria, de Llúria u de Lloria (Lauria, Basilicata 1250 - Balenzia 1305). Estió un nabegant d'orichen calabrés, á lo serbizio d'a Corona d'Aragón.
Se casó con Saurina d'Entença, chirmana de Berenguer d'Entença que partizipó chunto á Rocher de Flor en as espedizions d'os almogabars.
Estió almirant d'a flota d'Aragón e Sezilia, a la que comandó mientres tot o reinato de Pietro lo Gran d'Aragón. Le-se conzedió lo condato de Cozentaina (combirtiendo-se asinas en o primer conte de Cozentaina) como recompensa por a suya trayeutoria melitar.
Nombrato almirant en o 1283, esfendió Sezilia e os dreitos d'os reis d'Aragón contra d'os anchebins dezaga d'as Biespras sizilianas, redotando á una flota franzesa comandata por Carlos d'Anchú en os arredols de Malta. En o 1284 redotó á lo prenzipe de Tarento (erebo d'o tron napolitano) en a bayía de Nápols y reyalizó una espeutacular campaña en Calabria. Dimpués tornó ta Cataluña por demanda de Pietro III lo Gran, ta fer batalla contra d'os franzeses. A bitoria más important que otenió estió sobre d'a flota franzesa de Felipe III, en a batalla de Formigues, os diyas 3 y 4 de setiembre d'o 1285. D'ixa traza cortó as linias de comunicazión d'os embasors franzeses en Cataluña y arruinó de raso lo poder nabal franzés d'a epoca. Tamién partizipó en a batalla de Panizars (1285). Totalment redotatos, as tropas franzesas abandonoron ixe año Cataluña.
Os trunfos de l'almirant de Lauria estioron alazetatos en innobazions tennicas. Os ataques no s'alazetaban unicament en l'abordache y l'uso d'a espata, tamién en o emplego d'espolons y de ballestas, bien de man u, como as más grans, amuntatas en barraches situatos en os barcos.
Ye questa zelebre a suya frase que diz: Qué dende agora no bi abrá pex que s'atreba á sacar a coda si no leba ligato lo siñal con as cuatro barras d'o nuestro siñor rei d'Aragón.
Estió apedecato en Santes Creus, á los piez de Pietro lo Gran, y le-se dedicó un molimento en a Rambla Nova de Tarragona.
