Панхеленско социјалистичко движење

Од Википедија, слободна енциклопедија

Амблемот на ПАСОК

Панхеленското социјалистичко движење (грчки: Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα) е грчка политичка партија. Била основана на 3 септември 1974 од Андреас Папандреу. Базиран на основачката изјава на 3 септември, намерата на нејзиното основања била да донесе Национална Независност во државата - Народен Суверенитет - Општо Ослободување, почетоци кои го промовирале основачот Андреас Папандреу и многу други од основачките директори, кои биле во криза поради диктатурата на полковниците која само што паднала.

[уреди] Патот кон власта

Грција
Оваа статија е дел од серијалот: Политика на и управување со Грција

Устав Парламент Претседател Каролис Папуљас Премиер Костас Караманлис Кабинет Правен систем Врховен Специјален Суд Врховен Суд Државен Совет Административна поделба Периферии Супер-префектури Префектури Провинции Региони Заедници и Општини Избори: 2004 (парламентарни) 2006 (локални) Политички партии Политика на ЕУ Надворешна политика
Други земји • Портал Политика види • разговор • уреди

Во 1974 Андреас Папандреу ги повикал народните сили да ја управуваат државата заедно, создавајќи ја на тој начин првата заедничка партија на власт по промената на режимот. ПАСОК се појавила за прв пат во националните избори во ноември 1974, добивајќи 13,5% од гласовите, односно 15 мандати. На парламентарните избори во 1977 ПАСОК го удвоила својот процент и добила 92 мандати. Со тоа, оттогаш ПАСОК станала аксиоматска опозиција.

[уреди] Првите години на власт

Во октомври 1981, ПАСОК со паролите „Промена“ и „Грција на Грците“ ги добила парламентарните избори со 48% од гласовите, и освоила 173 пратенички места. Со тоа, се формирала првата самоуправувана социјалистичка влада во историјата на државата, со премиер Андреас Папандреу. Првиот конгрес на ПАСОК се одржал три години по преземањето на власта над државата. Едногласно бил реизбран Андреас Папандреу за претседател на движењето. Во јуни 1985, ПАСОК ги добил изборите со 45% од гласовите, и освоила 161 пратеничко место и повторно формирала самоуправувана влада. Развојната стратегија која била применета во Грција од владите на ПАСОК, во периодот од 1984 до 1993, се карактеризирала воглавно со голема распрснатост на достапните извори во мали места низ целата држава. Ваквата политика ја поддржувала економската активност и го сместила акцентот на подобрување на нивото на живеење во руралните и параметарските региони. Таа ја продлабочила провинциската транспортна мрежа и ја засилила модернизацијата на мали земјоделски фирми, како и изградбата на хотели од мала и средна големина во многу региони.

[уреди] Η κρίσιμη περίοδος της αντιπολίτευσης

Το 1989, περίοδο μεγάλης πολιτικής έντασης, λόγω του οικονομικού σκανδάλου Κοσκωτά, και με τον ιδρυτή του άρρωστο (καρδιακά προβλήματα) το ΠΑ.ΣΟ.Κ. χάνει τις εκλογές. Την περίοδο της συγκυβέρνησης Τζανή Τζανετάκη οι βουλευτές της Ν.Δ. και του Συνασπισμού παραπέμπουν τον ιδρυτή του κινήματος και πολλά από τα στελέχη του στο Ειδικό Δικαστήριο για τις κατηγορίες περί εμπλοκής τους στο Σκάνδαλο Κοσκωτά, αλλά και για υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων από την Ε.Υ.Π. (Κ.Υ.Π.).Με τα στελέχη του υπόδικα και έπειτα από τρεις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις το ΠΑ.ΣΟ.Κ. βρίσκεται στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

[уреди] Τα τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης

Τον Οκτώβριο του 1993 και μετά την απόφαση του ειδικού δικαστηρίου το οποίο έκρινε αθώο τον ιδρυτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ., το κίνημα επανέρχεται στην εξουσία με ποσοστό 47%. Ο Ανδρέας Παπανδρέου σχηματίζει και πάλι κυβέρνηση. Τον Οκτώβριο του 1995 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. εισέρχεται σε κρίσιμη περίοδο εντάσεων και εσωκομματικών τριβών. Στην Κεντρική Επιτροπή παραιτείται ο Δημήτρης Τσοβόλας για να ιδρύσει αργότερα το Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα (ΔΗ.Κ.ΚΙ.). Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής εκλέγεται ο Κώστας Σκανδαλίδης μετά την είσοδο του Άκη Τσοχατζόπουλου στην κυβέρνηση. Λίγες μέρες μετά ο Ανδρέας Παπανδρέου εισέρχεται στο Ωνάσειο με νέα κρίση της υγείας του.

Το 1996 η κεντρική επιτροπή με εισήγηση του Κώστα Σκανδαλίδη αποφασίζει τις διαδικασίες εκλογής του Πρωθυπουργού από την κοινοβουλευτική ομάδα του Κινήματος μετά την ιστορική παραίτηση του Ανδρέα Παπανδρέου στις 17 Ιανουαρίου. Την επόμενη μέρα η κοινοβουλευτική ομάδα εκλέγει ανάμεσα στους Κώστα Σημίτη, Άκη Τσοχατζόπουλο, Γεράσιμο Αρσένη και Γιάννη Χαραλαμπόπουλο, τον Κώστα Σημίτη ως νέο Πρωθυπουργό της χώρας. Τον Ιούνιο του 1996 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. χάνει τον ιδρυτή και ηγέτη του Ανδρέα Παπανδρέου και το 4ο Συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. εκλέγει τον Κώστα Σημίτη πρόεδρο του κινήματος.

Με επί κεφαλής τον Κώστα Σημίτη το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κερδίζει τις εθνικές εκλογές τον Σεπτέμβριο του 1996. Στις επόμενες εκλογές τον Απρίλιο του 2000, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με επί κεφαλής τον Κώστα Σημίτη κερδίζει και πάλι τις εκλογές με ποσοστό 43,79% έναντι 42,73% της Ν.Δ., εκλέγοντας 158 βουλευτές. Τον Φεβρουάριο του 2004 με μια ασυνήθιστη για τα ελληνικά δεδομένα διαδικασία, εκλέγεται ο γιος του Α. Παπανδρέου, ο Γιώργος Παπανδρέου ως πρόεδρος του κόμματος με πανελλαδικό δημοψήφισμα – στη διαδικασία εκλογής του νέου προέδρου συμμετέχουν περισσότεροι από 1.000.000 πολίτες, μέλη και φίλοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Χαρακτηριστικό είναι πως ο Γιώργος Παπανδρέου εξελέγη χωρίς αντίπαλο στην «αναμέτρηση» αυτή.

Реконструкцијата на ПАСОК, со акцент на современото време

‎

[уреди] Денес

Во изборите од март 2004, ПАСОК по 20 години на власт со државата, завршила како втора партија со 40,55% од гласовите и преминала во опозиција. Паралелно започнал и еден длабок процес на реконструкција на движењето на сите полиња, како и адаптација на неговата организациска структура според барањата на денешните времиња, со акцент на барањата на граѓаните, децентрализацијата, како и употребата на нови технологии.

[уреди] Κυβερνητικό έργο

Κατά τη διάρκεια διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πραγματοποιήθηκαν διάφορες μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς του κράτους οι οποίες συντέλεσαν σημαντικά στην οργάνωση και τον εξευρωπαϊσμό του. Δημιουργήθηκαν θεσμοί όπως το Εθνικό Σύστημα Υγείας (Ε.Σ.Υ.), το Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού του δημόσιου τομέα (Α.Σ.Ε.Π.), ο Συνήγορος του πολίτη, κατασκευάστηκαν κέντρα υγείας, περιφερειακά και νομαρχιακά νοσοκομεία, έγινε πράξη η δωρεάν παιδεία, κατοχυρώθηκε η αυτοδιοίκηση των Τριτοβάθμιων Ιδρυμάτων και ιδρύθηκαν τα Τ.Ε.Ι., το Ανοικτό Πανεπιστήμιο και το ολοήμερο σχολείο, αναγνωρίστηκε οριστικά η Εθνική Αντίσταση και τα δικαιώματα των αγωνιστών της στον αγώνα κατά των κατακτητών, άλλαξε ο ρόλος και τη λειτουργία του συνδικαλιστικού κινήματος και αναγνωρίστηκε το δικαίωμα της απεργίας. Αποποινικοποιήθηκε η απιστία στον γάμο και νομιμοποιήθηκε ο πολιτικός γάμος. Δόθηκαν πολλά πολιτικά, κοινωνικά και νομικά δικαιώματα στις γυναίκες. Κατασκευάστηκαν μικρά και μεγάλα έργα υποδομής στην περιφέρεια με κονδύλια των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων (Μ.Ο.Π.) που ξεκίνησαν το 1984 και ολοκληρώθηκαν το 1993. Αναβαθμίστηκε η τοπική αυτοδιοίκηση. Η Ελλάδα εντάχθηκε στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση (Ο.Ν.Ε.). Τα τελευταία χρόνια διακυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και με τη βοήθεια των ευρωπαϊκών κονδυλίων (Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, Κ.Π.Σ.) κατασκευάστηκαν σημαντικά έργα υποδομής, τα λεγόμενα «μεγάλα έργα» όπως το μετρό της Αθήνας, το νέο αεροδρόμιο της Αθήνας, η Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, η Αττική Οδός, η Εγνατία Οδός, τα ολυμπιακά έργα κ.ά. με τα οποία άλλαξε η εικόνα της χώρας.