Adriaan en Olivier
Van Wikipedia
Inhoud |
[bewerk] Inleiding
Adriaan en Olivier zijn het schelmenduo uit veel romans van Leonhard Huizinga. De tweelingen zijn corpsballen van de ergste soort en hun favoriete hobby is het parkeren van hun cabriolet in de gevel van het raadhuis van het pittoreske stadje Rittenburg. De meeste boeken uit de "Adriaan en Olivier"-reeks beginnen dan ook met:
- Het was in het allerholst van de nacht. Twee grote volle manen stonden met verwijtende gezichten aan de hemel.
- "Hoe hard rijden we nu?" vroeg ik.
- "Zesennegentig," zei Adriaan en draaide achteloos het stuur drie keer rond.
- "Waar rijden we nu?" vroeg ik.
- "Op de markt in Rittenburg," zei Adriaan.
- "Rittenburg is een schilderachtig stadje," zei ik. "Het bezit een fraai middeleeuws stadhuis met een monumentale trap."
- "Nee," zei ik toen het lawaai was opgehouden, "het BEZAT een fraai middeleeuws stadhuis. Kijk nou toch eens wat je gedaan hebt. Je kunt toch niet met een automobiel deze monumentale trap op."
Vijf delen van de serie, getiteld "Adriaan en Olivier", beginnen met deze regels. In totaal negen boeken raakt de tweeling in de meest bizarre situaties verzeild. De serie wordt meestal geschreven vanuit het perspectief van Olivier. Adriaan neemt slechts zelden de pen op.
[bewerk] Globale verhaallijn
De serie begint als Adriaan en Olivier, een op dat moment straatarme tweeling, bericht krijgen dat zij van een tot op dan onbekende oom een vermogen hebben geërfd. Samen trekken ze naar de woning van de overleden oom, het buitenhuis 'Korenvliet' (ook wel: 'Torenvliet') om bezit te nemen van hun erfenis.
In de volgende twee delen ('Olivier en Adriaan' en 'Adriaan contra Olivier') blijkt de erfoom niet dood te zijn, maar springlevend en komt deze terug thuis en trouwt tot overmaat van ramp met zijn buurvrouw, de douairière Ceciel Pipsch van Remeldinghe. De erfoom, Wouter van Duysz ther Ghasth, verkrijgt met behulp van een bevriende genealoog de titel 'jonkheer', zodat hij en zijn neven zich vanaf dat moment 'jonkheer' mogen noemen. Later komt daar het predicaat 'tot Korenvliet' nog bij, zodat zij voluit de jonkheren Adriaan en Olivier van Duysz ther Ghasth tot Korenvliet heten.
Huizinga schrijft de latere zes delen aanmerkelijk later. Het eerste drieluik dateert van 1939, 1940 en 1954, de latere werken publiceert hij tussen 1969 en 1980, vlak voor hij op 9 juni 1980 overlijdt. Het onderscheid tussen de eerste drie en de latere zes boeken is duidelijk merkbaar. Waar de eerste drie boeken nog voornamelijk op het vooroorlogse Nederlandse platteland in de hogere, adellijke kringen spelen, handelen de latere zes in meer actuele settings, tussen het gewone volk.
Adriaan en Olivier raken namelijk in de latere delen verzeild in Atlantis, komen in aanraking met de drugshandel en worden prinsen in een fictief eilandstaatje in de Middellandse Zee. In het laatste deel van de serie worden Olivier en Adriaan door een merkwaardige speling van het lot minister.
[bewerk] Lijst met titels
De serie wordt met enige regelmaat opnieuw uitgegeven. Het jaartal achter de titels is het oorspronkelijke jaar van uitgave.
- Adriaan en Olivier (1939)
- Olivier en Adriaan (1940)
- Adriaan contra Olivier (1954)
- Prins Adriaan en prins Olivier (1969)
- Hasjadriaan en Hasjolivier (1973)
- Adriaan en Olivier, natuurlijk (1977)
- Adriaan en Olivier en Tarzan (1978)
- Adriaan en Olivier met Oerkoendoe (1979)
- Olivier zonder Adriaan (1980)
[bewerk] De auteur
Leonhard Huizinga heeft een veel breder repertoir dan alleen de 'Adriaan en Olivier'-saga. Naar verluidt schreef hij (in ieder geval de eerste delen van) de serie in een duistere periode van zijn leven en heeft hij het altijd betreurd daar het meest succesvol mee te zijn geweest.
De naamgeving van de locaties in de boeken is afgeleid van Walcherse plaatsen. Zijn familie van moederszijde, de jonkheren en jonkvrouwen Schorer, bewoonde het buiten "Torenvliet" ("Korenvliet") bij (inmiddels: in) Middelburg ("Rittenburg") dat tegenwoordig veiligheidshalve een autovrije markt voor het pittoreske stadhuis met fraaie trap heeft. Ook kwam oom Wout geregeld in het naburige dorp "Woudekerke" (Koudekerke).
Van Adriaan en Olivier zijn ook toneelspelen en computerspellen gemaakt.
