André Baillon
Van Wikipedia
André Baillon (Antwerpen, 27 april 1875 - Saint-Germain-en-Laye, 10 april 1932) was een Vlaamse, maar in het Frans schrijvende, Antwerpse schrijver uit het begin van de 20e eeuw.
Baillon kende een bewogen leven. Hij werd jong wees, en werd opgevoed door zijn oom (industrieel) en "strenge" tante. Hij voelde zich niet thuis in dit bourgeoisie-milieu van het einde van de 19e eeuw. Trok zich terug in de landelijke Kempen, nabij de abdij van Westmalle, maar zijn kippenkwekerij mislukte. In Parijs had hij als "literaire gigolo" tijdelijk meer succes, maar hij eindigde in een psychiatrische instelling te Saint-Germain-en-Laye nabij Parijs, waar hij in 1932 overleed.
André Baillon kreeg een kleine revival sedert zijn biografie door Frans Denissen in 1999 voor de AKO Literatuurprijs werd genomineerd, en enkele van zijn werken in het Nederlands werden (her-)uitgegeven.
[bewerk] Enkele werken
- Un homme si simple ("Een doodeenvoudig man")
- Histoire d'une Marie
- En sabots ("Op klompen"), beschrijft zijn belevenissen in Westmalle.
- Roseau
- Zonzon Pépette, fille de Londres
- Par fil spécial
- Perce-oreille du Luxembourg ("Doodzonde")
- Délires ("Waanzinnen")
- Chalet 1 ("In de Piepzak"), beschrijft zijn periode in de psychiatrische afdeling van het Parijse ziekenhuis La Salpêtrière, waar hij op 16 april 1923 wordt opgenomen. Het ziekenhuis wordt door de patiënten onder elkaar "La Pépette" - de Piepzak - genoemd. Krijgt tijdens zijn verblijf aldaar de Prix de la Renaissance, het allereerste blijk van literaire erkenning.
[bewerk] Externe link
Cahier (franstalig) André Baillon: [1]
