Antonius van Egypte
Van Wikipedia
 Vader van het kloosterleven. |
|
| Geboren | 251 in Heracleus, Egypte |
| Gestorven | 356 in Colzimberg, Egypte |
| Vereerd in | Rooms-Katholieke Kerk Orthodoxe Kerk Oriëntaals-Orthodoxe Kerk |
| Schrijn | Sint-Juliuskerk in Arles (Frankrijk) |
| Naamdag | 17 januari |
| Attributen | Bel, varken (in het Westen), boek, kruk, heremiet, St-Antoniuskruis, taukruis met een bel op het einde |
| Beschermheilige voor | Wevers, slagers, suikerbakkers, mandenmakers, begrafenisondernemers, zakkendragers, zwijnenhoeders, varkens en huisdieren Tegen de pest, ziekten, vuur en veeziekten |
| Lijst van christelijke heiligen | |
|---|---|
De Heilige Antonius van Egypte, Antonius-Abt of Antonius de Grote (251 – 356) werd geboren in Heraclea (Egypte) als kind van rijke ouders. Zijn naamdag is 17 januari. Toen hij twintig was stierven zijn ouders. Hij gaf alle bezittingen aan de armen en trok zich in de woestijn in eenzaamheid terug. Later voegden andere christenen zich bij hem en vormden een van de eerste gemeenschappen van monniken. Antonius staat bekend als de vader van het kloosterleven.
Hij stief op 105-jarige leeftijd en werd op zijn eigen instructies in een geheim graf begraven om te voorkomen dat zijn graf aanbeden zou worden. Al snel na zijn dood werd hij heilig verklaard. Zijn gebeente werd in 1491 overgebracht naar de Sint-Juliuskerk in Arles (Frankrijk), alwaar het volgens sommigen nog steeds ligt. Volgens anderen is het gebeente in Arles een uit kerkpolitieke overwegingen vervaardigde valse relikwie. Het gebeente van Antonius zou rond 1070 uit Constantinopel naar Saint-Antoine in het kanton Saint-Marcellin (vroeger La-Motte-aux-bois in het Departement Isère, Arrondissement Grenoble) gebracht zijn en daarna verloren zijn gegaan, op enkele kleine deeltjes ("partikels") na. Ook is er van dit gebeente nog een Armreliek dat ergens in Keulen zou moeten zijn. Overigens is ook van dit gebeente de authenticiteit niet zeker.
Men bedenke daarbij dat het om een heilige uit de laat-antieke tijd gaat. In feite genieten de meeste relieken uit die tijd niet meer dan het voordeel van de twijfel. In Warfhuizen wordt in de kluiskerk zo´n Antoniusreliek bewaard, waarschijnlijk is dit van het gebeente uit Saint-Antoine.
Athanasius van Alexandrië schreef de bekendste biografie over Antonius.
Zijn bijnaam Antonius met het varken ontstond in de Middeleeuwen. De Antonieten, leden van de naar hem vernoemde verpleegorde, mochten hun varkens vrij laten rondlopen als vergoeding voor deze verpleging. Op 17 januari werden deze varkens geslacht en het vlees verdeeld onder de armen.
Bekend is de Verzoeking van Sint-Antonius (eigenlijk waren het er meerdere). Aan Antonius zouden demonen zijn verschenen die trachtten hem van het goede pad weg te lokken. Dit verhaal is een rijke inspiratiebron geweest voor vele schilders van Jeroen Bosch tot Salvador Dalí.
Inhoud |
[bewerk] Patroonheilige en attributen
Antonius is de patroonheilige van de wevers, slagers, suikerbakkers, mandenmakers, begrafenisondernemers, zakkendragers, zwijnenhoeders, varkens en huisdieren en patroon tegen de pest, ziekten, Sint-Antoniusvuur (of ergotisme een ziekte veroorzaakt door Moederkoorn) en veeziekten. Ook is hij beschermheilige van het dorp Sint Anthonis.
Zijn attribuut is een bel. Deze is soms bevestigd aan zijn staf. De varkens van zijn orde dragen ook een bel.
[bewerk] Weerspreuken
Maakt Sint-Teunis de brug, Sint-Sebastiaan slaat ze stuk.
Met Sint-Teunis en Sint-Bastiaan, komen de harde koppen eerst aan.
Sint-Antonius klaar en helder, vult 't vat en ook de kelder.
Sint-Antoon en Sebastiaan, komen met ’t hardste van de winter aan.
Sint-Antonius (Teunis) is op 17 januari, Sint-Sebastiaan op 20 januari. Met de brug wordt het ijs bedoeld.
- Niet te verwarren met de heilige Antonius van Padua.
[bewerk] Externe links
- Uitgebreide site over de verering van Antonius
- Studie naar de Latijnse vertaling van de Vita Antonii door Evagrius van Antiochië uit circa 373 na Chr., gevolgd door een editie van de Latijnse tekst
| Bronnen en referenties: |
|
