Demon

Van Wikipedia

Een demon (van het Griekse δαίμων (daimoon); ook wel demoon) wordt gewoonlijk opgevat als een 'gevallen engel', 'duivel', of 'boze of onreine geest'. De studie van demonen heet demonologie.

Inhoud 1 In het christendom 1.1 Bijbelse opvatting 1.2 Demonische gebondenheid en bezetenheid 2 In de islam 3 Niet-religieuze opvatting 4 Literatuur

[bewerk] In het christendom

[bewerk] Bijbelse opvatting

Oorspronkelijk was daimon een meer neutraal Grieks woord voor afgod en een vertaling van het Hebreeuwse elilim dat vrij vertaald nul of niets betekent. Hiermee werd in het Oude Testament door de profeten die de afgoderij bestreden spottend aangegeven dat degenen die in aanbidding neervielen voor de elilim van 'steen, hout en metaal' eigenlijk 'niets' vereerden.

In de Bijbel wordt verder meegedeeld dat demonen onder leiding staan van de satan of de duivel die als een soort opperdemon kan worden beschouwd. Eens waren zij engelen van God maar zij zijn onder de leiding van de satan (die toen ook nog een goede engel was) God ontrouw geworden en daarmee verworden tot boosaardige engelen (zie verder het artikel over Lucifer).

Verder kent de Bijbel bepaalde demonen een zekere boze macht over volken en landen toe, de zogeheten boze geesten in de hemelse gewesten waarover de apostel Paulus in een van zijn brieven (Efeziërs hoofdstuk 6) spreekt en waarvan ook in het Bijbelboek Daniël (hoofdstuk 10) sprake is.
Achter de afgoden waarin allerlei volken geloven staan dan demonen waardoor er ook op dit 'niveau' een geestelijke strijd gaande is tussen God en Zijn goede engelen enerzijds en deze demonische engelen plus hun leider de satan anderzijds.

In Lucas 8:22-39 (Jezus bezoekt het land der Gerasenen) wordt een demon door Jezus uit een bezeten man verbannen. Op de vraag hoe de demon heet antwoordt deze "Legioen". Dit wekt de indruk dat de man niet door slechts één demon bezeten was maar door meerdere. Deze opvatting wordt versterkt doordat Jezus vervolgens de demonen verbant in een kudde varkens (2000 varkens).

Volgens het Nieuwe Testament heeft Jezus Christus als Zoon van God macht over demonen. Er wordt verhaald dat hij regelmatig demonen bij bezeten personen uitwierp en dat dankzij de uitstorting van de Heilige Geest op het Pinksterfeest de apostelen ook de macht kregen om demonen bij bezeten mensen uit te drijven.

In het laatste Bijbelboek uit het Nieuwe Testament, de Openbaring van Johannes, staat uiteengezet hoe het demonen uiteindelijk zal vergaan. In de zogeheten eindtijd zullen de demonen met hun leider satan en alle onrechtvaardige mensen als eeuwige straf in een poel van vuur en zwavel terechtkomen.

[bewerk] Demonische gebondenheid en bezetenheid

Volgens de Bijbel kunnen mensen door demonen worden lastiggevallen; in ernstige gevallen kan het gaan om gebondenheid aan demonen en in nog ernstiger gevallen om bezetenheid, een of meer demonen wonen in dat geval in iemand. Dergelijke gebonden of bezeten mensen moeten dan in de kracht van de Heilige Geest en in Naam van Jezus Christus hiervan worden bevrijd.

[bewerk] In de islam

Het islamitische geloof kent eveneens demonen (een zogenaamde 'djinn'). In de islam staat de satan bekend onder de namen Sjejtan (of Shaitan) en Iblis. Volgens de moslimtraditie werd de satan opstandig toen hij van God voor Adam moest buigen ("Ik ben beter dan hij, want hij is geschapen uit aarde en ik uit vuur."), verhaald in Soera Al-Hidjr. Hij zou weggezonden worden maar vroeg aan God respijt om de mensen te testen en hen van het geloof proberen af te keren. God stond hem dit toe. De satan wordt dus in de islam niet gezien als een tegenstander van God maar als een door God geschapen wezen en daarmee onder Gods controle. De Koran zegt dat goed en kwaad door God geschapen zijn. De meeste moslims geloven ook niet dat de satan een (gevallen) engel is/was maar een zogeheten djinn (geest).

[bewerk] Niet-religieuze opvatting

Soms wordt het woord ‘demon’ in een betekenis gebruikt die nauwelijks met religie of zelfs maar met bijgeloof te maken heeft.
Bijvoorbeeld toen Pierre-Simon Laplace zich aan het begin van de 19e eeuw een voorstelling maakte van iets dat aan het begin van de 21e eeuw als een ‘universele supercomputer’ betiteld zou kunnen worden (het was door hem bedoeld als beeldspraak om het atheïstisch determinisme te definiëren), werd dit denkbeeldige voorwerp in christelijke kringen als ‘Laplace's demon’ betiteld.

Ook het afgeleide woord ‘demoniseren’ wordt meestal in een niet-religieuze context gebruikt.

In Fantasy spelen demonen vaak ook een rol, vaak als boosaardige geesten. Een voorbeeld hiervan zijn de demonen in de spelserie Warcraft, die enkel uit zijn op chaos en vernietiging brengen over het heelal en daarbij de orde scheppende Titanen tegenwerken.

[bewerk] Literatuur

Van christelijke zijde:

• Demonen eruit in Jezus' naam, W.C. van Dam, druk 1974, uitgeverij Kok - Kampen, ISBN 902420335X
• Occultisme en christelijk geloof, W.C. van Dam, druk 1978, uitgeverij J.N. Voorhoeve - Den Haag, ISBN 9029705353
• Zielszorg in de kracht van de Geest, W.C. van Dam, druk 1983, uitgeverij Kok-Voorhoeve - Kampen, ISBN 9029707380
• Mensen worden bevrijd, W.C. van Dam, druk 1985, uitgeverij Kok - Kampen, ISBN 9024227674
• Wezens uit onzichtbare werelden, W.C. van Dam, druk 1993, uitgeverij Kok - Kampen, ISBN 9024269539
• Het domein van de slang: Christelijk handboek over occultisme en mysticisme, Willem Ouweneel, druk 1988, uitgeverij Buijten & Schipperheijn - Amsterdam, ISBN 906064686X