Beaux-arts
Van Wikipedia
Beaux-arts is een ontwerp- en stijlstroming uit de periode tussen 1885 en 1920. De stijl is ontstaan in Frankrijk. In het Frans betekent de naam van oorsprong en letterlijk "schone kunsten".
De Beaux-arts stijl is vooral het product van bijna 250 jaar onderwijs en onderzoek, sinds 1671 aan de Académie royale d'architecture, en na een fusie in 1816 met de koninklijke academies voor andere beeldende kunsten en muziek aan de architectuurschool van de Académie des Beaux-Arts. De principes die hier werden onderwezen, hebben tot diep in de 20e eeuw vrijwel ongewijzigd de vormgeving van vele gebouwen bepaald.
Na 1885 werd de stijl populair in de Verenigde Staten. Veel wolkenkrabbers in New York werden ermee vormgegeven.[1] In 1926 kreeg het Metropolitan Museum of Art haar monumentale façade, als een Beaux-arts paleis ontworpen door Richard Morris Hunt, de eerste van vele Amerikanen die studeerden aan het École des Beaux-Arts in Parijs. Een ander voorbeeld is het stadhuis van Rotterdam.
Waar de principes tot wet worden verheven, de menselijke maat wordt losgelaten en de constructie verdwijnt achter een overvloed aan ornamenten, daar raakt volgens critici de goede smaak uit het oog verloren en spreekt men wel van de 'suikertaartenstijl'. In engere zin is die term gereserveerd voor de verwording van de stijl tot het 'realistisch socialisme' onder Stalin.
[bewerk] Hoofdkenmerken
- Pompeuze gebouwen met afwerking in natuursteen
- Monumentale klassieke versiering balustrades balkons, pilaren, deklijsten en pilasters)
- Brede trappen
- Wijde bogen
- Symmetrie
