Beleg van Petersburg
Van Wikipedia
|
|
|||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Conflict | Amerikaanse burgeroorlog | ||||||||||||||||||
| Datum | 15 juni 1864 - 2 april 1865 | ||||||||||||||||||
| Plaats | Petersburg, Virginia | ||||||||||||||||||
| Resultaat | Noordelijke overwinning | ||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
| Campagne | |||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
Het Beleg van Petersburg (15 juni 1864 - 2 april 1865) was een tien maanden durend beleg van de stad Petersburg, Virginia tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog. De uitputtings-oorlogsvoering hier gaf een vooruitblik van de loopgravenoorlog die later gangbaar zou worden in de Eerste Wereldoorlog, wat deze slag een prominente positie geeft in de krijgsgeschiedenis. De Noordelijke generaal Ulysses S. Grant ontnam de briljante Zuidelijke generaal Robert E. Lee met dit beleg iedere mogelijkheid tot manoeuvre-oorlogsvoering en maakte hem en zijn leger daarmee in wezen onschadelijk. Omdat de val van Petersburg de zuidelijke hoofdstad Richmond onhoudbaar zou maken, was generaal Lee gedwongen om deze stad te verdedigen.
[bewerk] Begin van het beleg
Het gevecht om de stad Petersburg begon kort na de Noordelijke nederlaag bij Cold Harbor. Grant besloot om Richmond via Petersburg in te nemen, en begon het contact van zijn troepen met leger van Lee te verbreken en de James (rivier) over te steken. Dit vertegenwoordigde een wijziging in strategie ten opzichte van de voorafgaande Overland campagne: daar wilde Grant Lees leger in het veld ontmoeten en verslaan; nu koos Grant een geografisch en politiek doelwit en wist dat hij, dankzij zijn superieure middelen, Lee kon vastpinnen en hem hetzij door verhongering tot overgave dwingen, hetzij hem uitlokken tot een beslissende veldslag.
Lee geloofde dat Grant rechtstreeks naar Richmond wilde trekken, en dus bestemde hij een minimaal aantal troepen voor de verdediging van Petersburg, onder het commando van generaal P.G.T. Beauregard. Met slechts 2200 man verdedigde Beauregard een lijn ten zuiden van de stad. Hij wist de Noordelijke troepen in de waan te brengen dat hij meer troepen en meer kanonnen had dan in werkelijkheid, door extra kampvuren aan te steken en boomstammen als kanonslopen op te stellen ("Quaker Guns"). Omdat de Noordelijken onvoldoende durfden aan te vallen kon Lee in de daarop volgende dagen Beauregards troepen versterken. Door de Noordelijke blunders in de eerste dagen werd de scène gezet voor een langdurig beleg.
Generaal Ulysses S. Grant sloeg zijn hoofdkwartier op in een hut op het terrein van Appomattox Manor.
[bewerk] De Krater
In een poging om de stad in te nemen groeven Noordelijke troepen (mijnwerkers voordat ze soldaat werden) onder commando van generaal Ambrose Burnside een tunnel onder de Zuidelijke linies, volgens een plan van luitenant-kolonel Henry Pleasants. Op 30 juli 1864 detoneerden ze een grote hoeveelheid explosieven, wat een krater sloeg met een doorsnee van zo'n 40 meter. Tussen de 280 en 350 Zuidelijke soldaten werden door de ontploffing gedood. Desondanks wisten de Noordelijken deze doorbraak niet uit te buiten en werden ze met grote verliezen teruggeslagen. De slag werd gedramatiseerd in de film Cold Mountain (2003).
[bewerk] Het einde
Op 25 maart 1865 namen Grants troepen Fort Stedman in, wat de positie van Lees leger onhoudbaar maakte. Op 1 april verloren de Zuidelijken bij Five Forks, waarna Grant opdracht gaf tot een aanval over de gehele linie. In antwoord hierop trok Lee zijn troepen terug uit Petersburg en Richmond en trok naar het westen in de hoop zich aan te kunnen sluiten bij het leger van generaal Joseph E. Johnston dat onderweg was vanuit North Carolina.
Petersburg viel op 2 april. Grant achtervolgde Lee, die zich op 9 april 1865 aan hem overgaf bij Appomattox Court House. Effectief was hiermee de Amerikaanse Burgeroorlog voorbij.
