Belegeringstoren
Van Wikipedia
Een belegeringstoren is een middeleeuws wapen. Het bestaat uit een grote toren met hierin ladders die door belegeraars gebouwd werd om over de muren van een vesting te komen. De toren was vaak rechthoekig met vier wielen en had een hoogte die ongeveer gelijk was aan die van de muur of soms hoger waardoor boogschutters op de toren konden staan om in het fort schieten. De torens waren doorgaans 5 tot 15 m hoog maar konden tot 30 m hoog gebouwd worden.
Belegeringstoren werden in de geschiedenis zowel in het Verre Oosten als in Europa gebruikt. De torens waren bijna niet te verplaatsen en werden daarom vooral op het terrein zelf gebouwd. Aangezien het bouwen van dergelijke torens veel tijd in beslag nam werd dit vooral gedaan als de fortificatie niet overmeesterd kon worden met ladders, door de muren te ondergraven of door de muren of poorten te slopen.
In een belegeringstoren zaten soms ridders of kruisboogschutters die pijlen op de verdedigers schoten. Vanwege de grootte van de toren en het gevaar dat zo'n wapen kon betekenen voor een belegerd fort was deze vaak het eerste doelwit van kanonnen of andere grote projectielen.
Belegeringstorens werden gebruikt om troepen de fortificatie binnen te laten dringen; als de belegeringstoren dicht bij een muur was werd een loopplank neergelaten tussen de toren en de muur. Soldaten konden hierdoor via de muren in het kasteel of de stad binnendringen.
