Binomiale nomenclatuur
Van Wikipedia
De binomiale nomenclatuur voor levende wezens is ingevoerd door Carolus Linnaeus. De eigenlijke term (bi-nomiaal - twee termen) heeft betrekking op namen voor soorten: elke soort heeft een tweedelige naam: de genusnaam (genus, mv. genera) of geslachtsnaam en soortsaanduiding. Linnaeus kende zulke namen toe aan stenen, planten en dieren.
Voor die tijd had elke soort een lange naam die tegelijkertijd een beschrijving was. Door de naam te reduceren tot twee delen werd de naam enkel een handvat, een etiket. Zo werd correcte nomenclatuur grotendeels onafhankelijk van taxonomie: dit is de grote verdienste van Linnaeus.
In de praktijk wordt met de term binomiale nomenclatuur niet alleen gedoeld op namen voor soorten, maar op het gehele stelsel van nomenclatuur dat rond deze tweedelige soortsnamen gegroeid is. Deze nomenclatuur wordt geregeld in de drie nomenclatuur Codes, voor dieren, 'planten' en bacteriën.
Nomenclatuur moet niet verward worden met taxonomie. Taxonomie is een wetenschap die ernaar streeft organismes in te delen in taxonomische groeperingen, de zogeheten "taxa" (enkelvoud taxon). Nomenclatuur is geen wetenschap, maar enkel een set van regels die aangeeft wanneer welke naam voor een taxon gebruikt moet of mag worden.
Merk op dat binomiale nomenclatuur niet verward moet worden met binominale nomenclatuur. Binominale nomenclatuur (twee namen) heeft betrekking op soortsnamen voor dieren en is een vorm van binomiale nomenclatuur (bi-nomiaal - twee termen): het omgekeerd is uiteraard niet het geval.
