Bodemstructuur
Van Wikipedia
De bodemstructuur is de onderlinge rangschikking en samenhang van de vaste gronddeeltjes en is zeer belangrijk voor een goede plantengroei. De vaste gronddeeltjes bestaan uit mineralen (zand, klei en silt) en dode organische stof.
De bovenste laag grond vormt de bouwvoor, waarin de meeste wortelvorming plaatsvindt. Hierin zijn de vaste gronddeeltjes aaneengekleefd tot aggregaten en vormen zo een kruimelstructuur. Deze liggen min of meer los van elkaar. Tussen en in de aggregaten zitten poriën, die lucht en water kunnen bevatten. De kleine poriën zijn in staat water vast te houden en de grote zijn meestal gevuld met lucht.
Bij een goede bodemstructuur wordt in natte perioden overtollig water snel afgevoerd en blijft er voor droge perioden voldoende water achter. Ook is dan een goede bodemventilatie mogelijk.
Bij een slechte bodemstructuur neemt in het algemeen de doorlatendheid af, komen er teveel kleine poriën en vallen de aggregaten uiteen in losse gronddeeltjes. Op zandgronden kan door trillingen van bijvoorbeeld tractors en machines verdichting optreden, doordat de zandkorrels dichter bij elkaar komen te liggen. Hierdoor wordt de waterafvoer slechter en kunnen de plantenwortels moeilijker de grond indringen.
Humus verbetert de structuur doordat het de gronddeeltjes aan elkaar bindt, maar niet zo sterk dat er kluiten ontstaan en doordat het vocht goed kan vasthouden.
Een slechte structuur ontstaat vaak bij het oogsten onder natte omstandigheden vooral bij kleigronden. De structuur van kleigrond kan vaak in de winter weer verbeterd worden door vorst. De structuur van grond kan verbeterd worden door het humusgehalte te verhogen. Een van de mogelijkheden hiervoor is het verbouwen van groenbemestingsgewassen of het gebruik van organische mest, waardoor tevens de bodemvruchtbaarheid toeneemt.
