Bop
Van Wikipedia
Bop of bebop is een muziekstijl in de jazz die complexe ritmes en harmonieën bevat die vaak een dominante positie innemen. In veel bebop wordt een thema gespeeld, waarna alle instrumentalisten de kans krijgen te soleren en met het thematisch materiaal 'aan de slag te gaan', iets dat alleen tot leven komt bij een dynamische samenwerking met de andere muzikanten. Doorgaans keert het thema weer terug, soms in gewijzigde vorm. De traditionele bezetting van een bebopband bestaat uit een saxofonist en/of trompettist, een pianist, een drummer en een bassist. De nadruk ligt hier op virtuositeit, harmonische complexiteit en tempowisselingen. Meestal worden erg veel voorslagen en andere versierselen gebruikt.
De bebop wordt 'in vieren' gevoeld; dit wil zeggen dat de de vier tellen van een maat gelijkwaardiger zijn dan in bijvoorbeelde de swing, dat door diens oorsprong in de dansmuziek een veel sterker zwaar-licht gevoel kent. Het gevolg van deze verandering die in de jaren 40 is gekomen en die we ook aantreffen bij minder gecompliceerde bigbandwerk van Glenn Miller bijvoorbeeld is dat de solo's van muzikanten minder stoterig en 'hupsig' werden en steeds meer in langere lijnen gedacht konden worden. Deze eigenschap geeft de muziek meer melodische en fraseringsmogelijheden in samenhang met de tijd (ook wel een 'horizontale' eigenschap geheten), geeft de muzikanten veel meer vrijheid en vooral mogelijkheden tot vormdynamiek en is de reden dat de bebop als opvolger van de swing kan worden gezien.
De ontwikkeling van de bebop vond tijdens en na de Tweede Wereldoorlog plaats in New York en Los Angeles. Tot ongeveer 1960 was bebop een toonaangevende jazzstijl, daarna werd het opgenomen in de academische canon en daardoor statischer.
Bebop is vaak erg lastig, zowel om naar te luisteren als om te spelen. Menigeen houdt bebop verantwoordelijk voor het verlies aan populariteit onder de massa van de jazz en de opkomst van de rock-'n-roll, een aanzienlijk eenvoudiger te doorgronden en bovendien dansbare muziekstijl, een eigenschap die voor de aanvang van de rock-'n-roll gevonden kon worden bij de dansorkesten. In de bebop maar ook in de swing kan het dansbare worden losgelaten om de muziek meer muzikale mogelijkheden te geven.
De belangrijkste bebopmuzikanten zijn onder meer: Charlie Parker, Dizzy Gillespie, Thelonious Monk, Oscar Peterson, Charles Mingus, Max Roach en Miles Davis.
| {{{afb_links}}} | Jazz | {{{afb_rechts}}} |  |
|---|---|---|---|
|
Jazzmusici · Jazzband · Jazzalbum · Jazznummer - Jazzstijl · Jazzmuziektheorie |
